Bir Aşk Hikayesi

MUTSUZLUK..

Eve gitmek içın zor yürüyordum..

Ağlamaktan gözlerim şişmisti hissediyordum.. Can benden nasıl ayrılır bana söz vermişti.. Ayrılmıyacagım senden hiç ayrılmıyacagz demisti.

Yalan söyledi bana erkekler neden böyle kendine aşık ettirip sonra neden bırakıp gidiyorlar?

Eve geldim kapıyı annem actı "Selin noldu sana ne bu halin" cevap vermeden odama cıktım kapıyıda kilitledim kimseyle konusmak istemiyordum..

Canın bana aldigı bilekliği inceliyordum.. Seviyorsa neden bırakıp gitti neden.. Gözler kalbin aynısıdır ya gözleri kal diyordu adeta..

Mesaj attim can'a

Bu nasıl ayrılık can gözlerin kal diyor dudakların git.. Hani seviyodun ayrılmıcaz diyodun.. 1 günde ne degisti söylermisin gözlerimin icine bakarak seni sevmiyorum derken neden ağladın?
Bana acıklama yapmak zorundasın . Hani digerleri gibi degildin ne değisti anlamıyorum can akıl sıra erdiremiyorum.. Senden vazmıgecmeli şimdi?..

Bunları yazarken gözyaslarımı durduramıyordum.. Nefes alısverisim düzensizleşti.. Mesaj gelicekmi diye merak ediyorum..
Bunlara ne cevap vericek acaba? Ve candan bir mesaj

"Selin özur dilerim nedenini sorma sadece düşünme beni aklından at hayatına bensiz devam et eminim daha iyisini bulup mutlu olucaksın"

Ne diyor bu..

Ne dediginin farkındamı?

Neyse selin yapıcak bisey yok o yok artık vazgeç.. vazgeç.. vazgeç.!

Annemin sesiyle irkildim "kızım hadi yemeğe" off canımda hic bisey istemiyor ama şimdi annemin babamın dırdırını dinliyemiyecegim..

"yüzümü yıkayıp geliyorum annee" banyoya gidip elimi yuzumu yıkayıp asagiya mutfaga indim annem güzel güzel yemekler yapmış..