KANATSIZ MELEK

~ 4. BÖLÜM ~

Sabah gözlerimi telefonun mesaj sesiyle açtım. Elime alıp baktığımda saat 08:30'u gösteriyordu. Bu kadar uyumuş olmak bana iyi gelmişti. Dün yaşadıklarımı düşününce yüzümü buruşturup tekrar elimdeki telefona baktım. Kilidi açıp mesaj kutusuna tıkladığımda,tanımadığım bir numaradan gelmişti. Kaşlarım istemsiz çatılmış merakla ekrana dokunmuştum.

0544: Bir daha beni takip etmeyi düşünme. Zamanı gelince ben karşına çıkacağım melek.

Hemen cevap yazmaya başladım.

Günce: Sen kimsin,beni neden takip ediyorsun?

Gönder tuşuna basıp telefonu sinirle yatağa attım. Saçlarımı toplayıp lavabo da elimi yüzümü yıkayıp dolaptan ince bi elbise alıp giydim. Saçlarımı da örüp gerekli eşyaları çantama koyunca odadan çıktım. Merdivenlerden inerken bir mesaj daha gelmişti.

0544: İsmimi mi merak ediyorsun melek?

Günce: Evet ve bana melek demeyi keser misin artık!

0544: Ama sen benim kanatsız meleğimsin.

Günce: Cidden rahatsız ediyorsun beni,kimsin sen?

0544: Pekâlâ,sakin ol. İsmim FEZA .

Numarasını kaydedip cevap verdim.

Günce: Beni neden takip ediyorsun?

Feza: Korkma, sana zarar vermem. Uzun zamandır tanıyorum seni.

Günce: Gerçekten mi? Ne kadar rahatladım bilemezsin. Sen ne dediğinin farkında mısın?!

Günce: Hem sen benim numaramı nereden buldun?

Feza: Benden korkmana gerek yok melek,zamanı gelince bunları yüz yüze konuşacağız.

Günce: Şimdi açıkla. Kimsin sen ?

Görüldü! Hadi ama cidden mi?! Sinirle telefonu çantama atıp okula yürümeye başladım. Ne kadar düşünmemeye çalışsam da beynimi meşgul ediyordu. En azından adını öğrenmiştim.

"FEZA"

Güzel isimdi. Okula gelince kızların bir yerde erkeklerin bir yerde toplandığını gördüm. Sanırım yine kavga vardı,okulumu seviyordum ama böyle olaylara tahammül edemiyordum. Yine erkekler laf atmış olmalıydı. Umursamadan bahçeden okulun merdivenlerine doğru ilerledim. Ama ismimi duyunca arkamı dönüp baktım. Furkan. Bu okula geldiğimden beri onun hakkında hiç iyi şeyler duymamıştım. Kavga,sigara hatta alkol. Korkmuyor değildim. Ona doğru ilerleyip karşısına geçtim.

Furkan: oo prenses

Gözlerimi kapadım sakinleşmek için.

Günce: Ne istiyorsun furkan?

Furkan: Sen konuşuyor muydun ya?

Günce: Uzatma furkan,ne istiyorsun?

Furkan: Duyduğuma göre peşinde birileri varmış. Eğer benim sevgilim olursan,onlari bulabilirim.

Ne saçmalıyordu bu. Derin derin nefes alıp veriyordum sakinleşmek için ama ne mümkün.
Annem öldüğünden beri astım hastalığım ortaya çıkmıştı. Gözlerim doluyor,nefesim daralıyordu. Her yeri bulanık görmeye başlamıştım. Hayır. Şimdi değil hayır. Furkana cevap vermek için ağzımı açtığımda arkamdan bir ses duydum.

"O kızı rahat bırakman için 5 saniyen var."

Arkamı dönüp bakacakken,dizlerim bedenimi taşıyamıyordu. Kendimi boşluğa bırakırken en son birinin "melek" diye bağırdığını duydum. Kendimi boşluğa bırakıp birinin bedenimi kucakladığını hissedip gözlerimi kapatmıştım.

Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın.

İnstagram: seymayeniyazar