KARANLIĞIN IŞIĞINDA

1

><Her gunumuz ayni gecerken, hep bi farklilik bekleriz hayattan. O farklilik kimine gelir, kimine gelmez. Hayatin kisa oldugunu dusunup, beklemeye devam ederiz. Bekleriz bekleriz... Gelirse ne ala ama ya gelmezse? Iste bu korku kimsede olmaz. Herkes kendini bulunmaz hint kumaşı saniyor. Cunku bazılarına gereginden fazla deger veriliyoruz. Keske hakeden mutluluğun formülünü bilse. Herkese mutluluk fazla geliyor...
"Hayatin anlami yok ama hayata anlam katan cok kisi var..."
>< "Sevilmenin hakkini veriyorum, seviyorum ve seviliyorum." diyebilen var mi? Bence kimse bunu soyleyemez. Cunku kimse sevdigi kadar sevilmez. Ya da sevildigi kadar sevemez. Sevgi çift tarafli olsa bile eşitlik olmaz. Iki tarafta cok sevebilir. Ama ya siz, ya da o daha fazla seviyordur. Denklem gibi düşünün mesela. Ama sunu bilinki bu denklemin tek cevabi var. Ikinci cevap ya yanlistir, ya da hatalı...
"Benim denklemlerimin tek bilineni sen ol istiyorum."