Hergun bir mutsuzluk olurken hayat bize nasil mutluluk verebilir ki! Ama bazen oluyor iste. Bizi mutlu eden insanlar cikiyor karsimiza. Ama o zaman da hep bi kaybetme korkusu oluyor içimizde. Kisacasi bu hayatta mutluluğu aramak biraz saçma. Çünkü ne kadar mutluluğu ararsak karsimiza o kadar mutsuzluk çıkıyor. Yine acı cekiyoruz, yine acı çekiyoruz... Hep acılarla boğuşuyoruz.
"Bana mutsuzluğu getireceksen hic gelme! Çünkü benim mutluluğa ihtiyacim var..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN IŞIĞINDA
CasualeKendimi ne kadar anlatamadıysam, o kadar yazdım. Sonuç bu! Buyrun okuyun...
