><Her an birini düşünürüz. Bu belki sevdigimiz, belki de sevmedigimiz birisidir. Ama hep birini düşünürüz. Mesela şu an herkesi birden düşünüyorum. Biraz canim yaniyo ama ben artik alistim. Canimin yanmasi artik benim icin onemsiz bise. Belki diyorsunuzdur ki "Niye alıştın?". Ben alismadim. Alistirdilar. Ya da alismak zorunda kaldim. Hayatta herkesin alismak zorunda olduğu kötü bir aliskanlik vardır. Benimki de bu işte. Hayat bana da bunu öğretti. Zaten şunu biliyorum ki, herkesin üzüldüğü, kirildigi birsey vardır. Cunku bazi insanlar kimseyi düşünmezler. Ya en azindan insan sevdiklerine değer verir degil mi? -Evet.- Ama işte bazilari buna bile cürret edemiyor. Keske sevdiğimiz kadar sevilsek. En azindan deger verenler değer görürlerdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN IŞIĞINDA
RandomKendimi ne kadar anlatamadıysam, o kadar yazdım. Sonuç bu! Buyrun okuyun...
