𝕭𝖗𝖔𝖐𝖊𝖓

[8]

8

Με στρίμωξε σε μία γωνία δίπλα στην εξώπορτα.
Στηρίχτηκε στον τοίχο πίσω μου, με τα χέρια που είχε δεξιά αριστερά μου και με κοιτούσε έντονα.
Τον κοίταξα στα μάτια.
Με κοιτούσε και αυτός.
Με κοιτούσε λες και διάβαζε τις σκέψεις μου.

Εύχομαι να μη το κάνει.

Κοίταξε τα χείλη μου και τα πλησίασε.
Η αναπνοή μου άρχισε να αυξάνεται.
Η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.
„Είσαι πολύ καυτή σε αυτό το μπικίνι“ ψιθύρισε με καυτή αναπνοή πάνω από τα χείλη μου.
Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και όταν τα ξανά άνοιξα είχε απομακρυνθεί.
Στηρίχτηκε στον τοίχο και τον κοίταξα.
Με κοιτούσε με ένα βρώμικο χαμόγελο.
„Και τώρα πες μου γιατί έχεις φόντο μου στον υπολογιστή σου“,
„Πρέπει να φύγω.“
Πήγα να περάσω από δίπλα του μα με ξανά κόλλησε στον τοίχο.
„Σε ρώτησα κάτι!“,
„Ξένια φεύγουμε δεν έχει ούτε εκεί.“ φώναξε ο Γιάννης από λίγο πιο πέρα από εμάς.

Ο πρώτη φορά χαίρομαι τόσο που τον βλέπω.

„Ναι ναι φεύγουμε“ πήγα γρήγορα σε αυτόν.
„Γειά σου Αλέξη χάρηκα για την γνωριμία “,
„Και εγώ χάρηκα, θα τα ξανά πούμε σύντομα Ξενάκη“ μου έκλεισε το μάτι και πήγε βούτηξε στην πισίνα.

Τι εννοεί με αυτό?

Τελικά πήγαμε σε άλλες πισίνες οι οποίες ήταν άδειες.
Ήμουν όλη μέρα ξαπλωμένη στην ξαπλώστρα και σκεφτόμουν αυτά που έγιναν με τον Αλέξη.

Μου απάντησαν.

Ο ναι.

Ο ναι.

Άρχισα να χορεύω πάνω στο κρεβάτι σαν το χαζό μόνη μου.
Πήρα τηλέφωνο την Ίρις.
„Έλα “,
„Μου απάντησαν! Με κάλεσαν για συνέντευξη!!!! Το πιστεύεις? Ο εύχομαι τόσο πολύ να πάνε όλα καλά αυτήν την φορά!“ άρχισε να τσιρίζει και να χορεύει πάνω στο κρεβάτι.
Ακουγόταν.
Είχα ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.

Πέρασαν οι μέρες πιο γρήγορα από ότι περίμενα.
Φόρεσα το άσπρο μου πουκάμισο και την μαύρη μου φούστα.
Το μπλέιζερ μου από πάνω, το μαλλί κοτσίδα.
Eyeliner.
Ανοιχτόχρωμο κραγιόν.
Μία τελευταία ματιά.
Όλα τέλεια.
Έβαλα λίγο άρωμα και πήγα στο αυτοκίνητο μου.
Πολύ κίνηση έχει πάλι.

Άργησα 5 λεπτά.

Τέλεια.

Πήγα στην γραμματέας και της είπα το όνομα μου.
Τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά.

Περάστε σας περιμένει.

Έχω βαρεθεί να το ακούω.
Πήγα στο δωμάτιο που μου είπε η γραμματέας.
Πριν προλάβω να χτυπήσω την πόρτα με έπιασε ένα χέρι από τον μπράτσο.
Γύρισα να κοιτάξω ποιός είναι.
„Εσυ?“ τον κοιτούσα με γουρλωμένα μάτια.