Gizli Görev

♢İnandır♢

Film bittiğinde ağlamamak için kendimi zor tuttum.

Jungkook"Sorun değil ağlayabilirsin. Sonu kötü bitti."

Jimin"Kalkalım mı?"

Jungkook hızla başını salladı ve sinemadan çıktık.

Ardından ormanlık bir alana geldik. Jungkook un piknik sepetinde neler var merak ediyordum. Yere örtü serip oturduk. Jungkook tek tek sepetteki yiyecekleri çıkardı.

Jimin"Bunları sen mi yaptın?"

Jungkook"Hayır annem yaptı. Ona çok güzel bir kızla randevum olduğunu söyledim."

Kız mı? Randevu mu? Anında yüzüm düştü. Bir an görevi unutup az kalsın peruğumu çıkaracaktım.

Jungkook"Bir şey mi oldu? Sinirli gibisin."

Jimin"Ben biraz dolaşmak istiyorum. Sonra yesek olur mu?"

Jungkook"Tamam gel dolaşalım."

Beraber ormanın derinliklerinde yol aldık.

Jungkook"Bana hiç kendinden bahsetmedin."

Jimin"Ne diyebilirim ki?"

Jungkook"Bilmem. Herhangi bir şey?"

Jimin"Imm herhangi böcekten çok korkarım. Bibere alerjim var. Sinirlenince çok huysuz olurum hiç çekilmem. Ve biri bana yalan söylerse onu hiç affetmem."

Jungkook"Güzel. Şimdilik bunlarla idare edeceğim. Ama her gün bana bilgi vermeni istiyorum. Kendi hakkında."

Jimin"Bilip ne yapacaksın?"

Jungkook"Belki de senden hoşlanmışımdır." Dedi sahte saçlarımla oynarken. Gerçek saçlarıma dokunmasını istiyordum. Şimdi görev dinlemeden çıkaracaktım peruğu.

Jimin"Belki mi? Emin değilsin yani?"

Jungkook"Sonuçta emin olsam da sen benden hoşlanmıyorken bir anlamı yok."

Bu tuzağa düşmeyecektim. Aklı sıra ondan hoşlandığımı itiraf etmemi sağlayacaktı.

Jimin"Evet bir anlamı yok."

Jungkook"Geri dönelim mi fazla uzaklaştık."

Jimin"Olur." Geriye döneceğim sırada ayağım kaydı ve Jungkook a tutundum. Tişörtünün yakasından yakaladım ve o da beni belimden tuttu.

Jungkook"Reflekslerin iyiymiş."

Jimin"Öyledir. Öhm!" Dedim ve geri çekildim. Geri döndüğümüzde Jungkook un annesinin hazırladığı yemeklerin tadına baktım.

Jungkook"Beğendin mi?"

Jimin"Evet lezzetli."

Hiç konuşmadan yemeğimizi yedik. Zaten ne konuşabilirdik ki? İşten mi? Aynı işte çalışmıyorduk. Ya da çocuklarımızdan mı? Ki zaten çocuğumuz yoktu ve olamazdı. Bir dakika ben buraya nereden geldim?

Dalgın dalgın etrafa baktığım sırada Jungkook beni dürttü.

Jungkook"Hey Jimin. Dalıp gittin. Ne düşünüyorsun?"

Jimin"Şey göl çok güzel görünüyor. Ayaklarımızı sokalım mı?"

Jungkook gülümseyerek ayağa kalktı. Ben de kalkıp gölün kenarına ilerledim. Ayakkabılarımızı çıkardığımızda bunun kötü bir fikir olduğunu düşündüm. Çünkü ayaklarım bir kızın ayaklarına göre büyüktü.

Jungkook görmeden ayaklarımı suya soktum.

Jungkook elini omzuma atıp daha yakınıma oturdu.

Jungkook"Ailen nasıllar?"

Jimin"İyiler."

Jungkook"Böyle bir işte çalışmanı sorun etmiyorlar mı? Sonuçta seni göremiyorlar."

Jimin"Pek karışmıyorlar."

Jungkook"Aaa doğru! Fotoğraf çekinmedik."

Jungkook telefonunu çıkarıp birkaç resmimizi çekti.

Jungkook"Neden her karede aynı pozu verdin?"

Jimin"Bilmem içimden öyle geldi."

Jungkook gülerek resimlerimize baktı. O an aklımdan geçen tek düşünce gülüşünü korumak istiyorum oldu. Ne düşünüyordum ben böyle?

Sanki düşünceler aklımdan gidecekmiş gibi kafamı iki yana salladım.

Jungkook"Ne oldu?"

Jimin"Hiç! Hiçbir şey."

Jungkook"Şüpheli."

Jimin"Gitsek mi artık?"

Jungkook"Tamam karnımız doyduğuna göre sahile gidebiliriz."

Hızlıca ayakkabımı giyip piknik alanından çıktık.

Sahile vardığımızda Jungkook tebessüm etti.

Jungkook"En güzel randevuydu."

Jimin"Bence bu bir randevu değil. Biz sadece arkadaş gibi takıldık. Hala Lisa yı sevdiğini biliyorum."

Yürürken Jungkook aniden durdu. Bu yüzden ben de durdum.

Jungkook"Ne demek istiyorsun?"

Jimin"Derginin arasındaki Lisa nın fotoğrafını gördüm."

Jungkook"Lisa mı? Duygularıma inanmıyorsun demek?"

Jimin"Kanıtla o zaman. İşte sana fırsat. Beni sevdiğine inandır."

Jungkook üzerime gelmeye başlayınca ben de geri geri gidiyordum ta ki belimi tutana kadar. Üzerime eğildi ve ben daha ne olduğunu kavrayamadan dudaklarıma yapıştı. Şok içinde kaldım. Geri çekildi ama fazla uzaklaşmadı.

Jungkook"Şimdi inandın mı?"