The Chef's Wife (COMPLETE)

CHAPTER 33

Nagmamadali kaming bumalik sa bahay at namimilipit nga ang mga bata sa sakit nang tyan at hindi lang yun pati ang dalawa kong kapatid

Uminom daw sila nang gatas pero hindi nila nakitang expired na yun at matagal nang hindi napapansin dahil walang umiinom

Agad na dinala namin ang anim sa hospital natataranta si mommy sa nalaman nya kahit ako tarantang taranta ako dahil apat na anak ko ang nasa hospital

Nag hihintay kami sa labas nang emergency room napagusapan na din namin nila mommy na kumuha nang kwarto dito pero ang nakuha namin yung kwartong pang limahan at pang bata lang dahil wala na raw pwesto gusto ko man ipalipat pero sayang ang oras

Agad kami pinaakyat sa kwarto binigay samin kasama ko si mommy humahanap kinabahan ako nang tumigil kami sa harap nang kwarto nang anak ni grey

Tangina wala na bang mas mamalas sa araw na to

Agad na pumasok si mommy kaya sumunod na ako nagulat sya nang makita si grey at ang batang babae

"mygosh darling irah malas ka ata " bulong ni mommy sakin inaayus na nang staff nang hospital ang kama na gagamitin nang apat

"shh ka jan mommy kanina pa talaga ko minamalas "

Isa isang pumasok ang mga kamang umaandar kasama ang mga anak kong mejo kalmado na

"mommaaaaaaa!" iyak ni Ashleigh
Yun di ako nagkakamali papasok pa lang sila pero ang lakas na nang boses nya

Nang papasok na sila ay kinalma ko sya "shhh baby andito si moma "
Pero mabilis na sya kumalma nang dumating pa si anton

"PAPA!!!! ANG SAKIT NANG KAMAY KO MAY KARAYOM! "

"haha shh baby big girls don't cry diba " alam ko na nagpapanic din sya ganito nya talaga pakalmahin si Ashleigh

Napatingin ako kay Grey na nakatinging maiigi kay Ashleigh at kay ashlyn

Jusko hindi ganito ang plano ko ano ho bang ginagawa nyo sa buhay ko

Maiiyak na ako sa stress na nangyayare sakin kumalma ang lahat nang makatulog ang mga bata lumabas si mommy at tinawag si anton para asikasohin ang gamit nang mga bata

Naiwan ako sa tabi ni ashton

Nang magsalita si grey sa gilid ko
"anak mo silang apat? " di ko maipinta ang mukha ni grey para sya iiyak

Lumapit sya sakin at tinitigan si ashton
"oo"

"anak ko ba sya? " tanong nya habang nakatitig kay ashton

Kinabahan ako sa tanong nya pero ano pa bang sense nang pagsisinungaling ko diba

Tumango ako na nagpatulo sa luha nya
"nakita ko sya pumasok kanina nakita ko yung sarili ko nang ganitong edad nang pumipikit sya kanina alam ko na nasasaktan sya nasaktan ako sa nakita ko sa kanya lukso ata nang dugo ang tawag doon " umiiyak sya nakatingin kay ashton

Sa kanila magkakapatid si ashton ang purong kamukha ni grey

Nanghihina akong umupo sa upoan malapit kay ashton
"sila ba anak ni anton mo? " nakayuko sya pero di ko maalis ang tingin ko sa bangang nyang natiim

"Hindi" mabilis kong sagot tuloyan nang bumigay ang luhang kanina ko pa pinipigilan

Napataas sya nang tingin sakin
"maliban kay anton may iba ka pa bang lalaki? " Assumera lang ba talaga ako nang makita kong sakit na dumalatay sa mata nya

"wala akong lalaki mula naghiwalay tayo wala na akong naging ibang lalaki " pag amin ko suko na ako kahit anong iwas ko gumagawa ang tadhana nang paraaan pati mga anak ko nadamay pa

Pagod na akong tumakbo lumayo sapat na siguro ang anim na taon para harapin ko yung totoo kong problema

"bakit apat sila kung wala kang ibang lalaki? " patuloy pa din yung pagaagos nang luha sa mata nya

"kambal kasi sila " pagod kong sagot sa kanya agad syang napabaling sa akin

"kambal? Apat silang kambal? " takang taka nyang tanong sakin

" oo apat silang kambal ito si ashton iyon si ashley ang batang nakadilaw naman ay si ashlyn at yung batang nasa tabi nang kama nang anak mo si Ashleigh naman yun" di ako makatingin sa mata nya kasi guilty ako sa anim na taong kong pagtatago

Nanlalaki ang mata nyang inikot ang tingin sa paligid

"Ashton Ashley Ashlyn Ashleigh ang cool nang pangalan nang mga anak ko nahirapan ka ba sa kanila? Pero bakit irah?  bakit mo sila nilayo sakin? I bakit mo ko iniwan " di ko na kinaya napahagulgol na ako sa sakit nang nararamdaman ko