Φίλοι Για Πάντα

66. • ΣΑΒΒΑΣ •

«Νομίζω η Αλεξάνδρα σε γουστάρει...»

Την βλέπω να κάθεται μόνη της στην καφετερια και πλησιάζω.

«Γεια...»λέω.
«Γεια σου Σαββα.Τι έγινε;»
«Ήθελα να σε ευχαριστήσω που βοήθησες με το όλο θέμα.Αληθεια βοήθησες πολύ»λέω.
«Δεν έκανα και τίποτα»λέει.

«Έμαθα ότι βρήκαν πολλά και στο ντουλάπακι του Θωμά.Εμεις δεν βάλαμε εκει όμως...»λέω.

Και είμαι σίγουρος ότι αυτή τα έβαλε.

«Μπορεί να είχε μόνος του εκει έτσι και αλλιώς»λέει.
«Η μπορεί κάποιος να τα εβαλε...»λέω και γελάει.

«Το ήξερα Αλεξάνδρα ότι τα έβαλες εσυ!»της λέω.
«Απλά ήθελα να σιγουρεψω ότι θα τα βρουν οκ;»λέει.
«Ευχαριστώ.Αληθεια»λέω.
«Τίποτα.Χερομαι που βοήθησα»λέει και έρχεται ο Γρηγορης.

«Που είναι αυτή η Αλεξάνδρα;»μου λέει και του δειχνω με το κεφάλι και γυρνάει προς αυτήν.
«Εσυ είσαι η Αλεξάνδρα;Αλλιώς σε είχα στο μυαλό μου...»της λέει.
«Αλλιώς πως;»
«Με γιαλια και κοτσιδάκια...»της λέει.

Βλακα!

«Γεια»λέει ο Λεωνιδας που πλησίαζε με την Χρύσα και έκατσαν.
«Συγνώμη που σε απογοήτευσα...»λέει η Αλεξάνδρα στον Γρηγορης.
«Καμία απογοήτευση.Ηθελα να σε ευχαριστήσω βασικά.Για αυτό που έκανες.Μου το είπε ο Σάββας.Ευχαριστω Αλεξάνδρα»της λέει.
«Τίποτα.Μου είπε ότι ήθελε να σε μπλέξει και αυτό είναι άσχημο...»
«Είναι...»λέει αυτός.

Έρχεται η Αφροδίτη και την ανοίγω την καρέκλα να κάτσει διπλα μου.

«Λοιπόν παιδιά!»λέει ο Γρηγορης και γυρνάμε να τον δούμε.
«Ότι πιείτε ότι φάτε από εδώ σήμερα είναι κερασμένα απο εμένα.Μην τσιγκουνεύτειτε!»μας λέει και όλοι γελάμε.

«Το ξέρεις ότι είναι δωρεάν έτσι και αλλιώς για αυτό το λες...»λέει η Χρύσα.
«Ε ναι.Τρελος είμαι»λέει και έρχεται στο αυτί μου.

«Νομίζω η Αλεξάνδρα σε γουστάρει...»μου λέει.
«Τι;Μην λες βλακείες!»του λέω.
«Αλήθεια.Ζητα της να βγείτε και θα δεις πως θα δεχτεί κατευθείαν...»λέει και τον σπρωχνω.

Γυρνάω το κεφάλι μου στην Αφροδίτη.
«Να φέρω παγωτό;»της λέω.
«Αν παρεις για σένα ναι»λέει και σηκώνομαι κατευθείαν.

«Ένα παγωτό σοκολάτα μπανάνα και ένα βανίλια»λέω.

«Και ένα ακόμα βανίλια για μένα»λέει η Αλεξάνδρα διπλα μου.
«Αφού πληρώνει ο αδερφός σου...»λέει και γελάμε.
«Όταν θέλει είναι πολύ γενναιόδωρος»λέω και πάμε πάλι στο τραπέζι.

«Ορίστε Αφροδίτη»της λέω.
«Ευχαριστώ Σαββα μου»λέει και το παιρνει.
«Τι γεύση είναι αυτό;»λέει ο Γρηγορης.
«Σοκολάτα μπανάνα.Το αγαπημένο της.Γιατι ρωτάς;»του λέω.
«Έτσι...»λέει.

Κοιταω την Αφροδίτη.
Ναι καλά.Ακου να ζητήσω από την Αλεξάνδρα να βγούμε.
Λες και έχω μάτια για άλλη...