Φίλοι Για Πάντα

60. • ΑΦΡΟΔΙΤΗ •

Μου το ζητήσατε και σκεφτηκα γιατί οχι.

Με ποιον θέλετε να κατάληξει η Αφροδίτη;Για να δούμε...
Σχολιάστε.

Α)Με τον Σάββα.

Β)Με τον Γρήγορη.

Φιλλια,
Χριστινα 💕

«Χαμογελάς και δυαλυομαι...Το ξέρεις αυτό;»

«Γρήγορη μιλά μου...»του λέω.

Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει.
Γιατί φέρεται έτσι.

«Γιατί μίλαγες μαζί του;»λέει.
«Κάτι με ρώτησε...»λέω.
«Τι σε ρώτησε;Ούτε καινούργιος είναι ούτε στην ταξη σου!»λέει.
«Κάτι για το κολέγιο.Μπορεις να μην κανείς έτσι;!»λέω.

«Μήπως....α μωρε...»λέω και τον πλησιάσω.
«Μήπως ζηλεύεις...;»λέω.
«Τι;Οχι!Αφριδιτη όχι.Ακου με καλά οκ;»λέει.

Φενεται τόσο σοβαρός.
Και ανήσυχος.
Σαν,δεν ξέρω,σαν να φοβάται.

«Μείνε μακριά του.Δεν θέλω να του ξαναμιλησεις ούτε καν να τον κοιτάξεις.Τιποτα.Αν σου μιλήσει αγνοησε τον οκ;Αλλαξε δρόμο και κάνε λες και είναι αόρατος!»λέει.
«Γρηγορη με τρομάζεις...»
«Απλά μείνε μακριά του.Ειναι επικίνδυνος»
«Δεν μοιάζει επικίνδυνος...»
«Αφροδίτη σοβαρολογώ!»λέει δυνατά.

Δεν τον έχω ξαναδεί έτσι.

«Οκ οκ.Δεν θα του ξαναμιλήσω»λέω.
«Υποσχεσου το!»λέει.
«Εντάξει.Το υπόσχομαι.Δεν θα του ξαναμιλήσω»λέω.

Βλέπω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να ηρεμούν.

«Γρήγορη,τι εννοείς είναι επικίνδυνος;»λέω.
«Δεν έχει σημασία.Απλα μείνε....»
«Μακριά.Ξερω.Και θα το κάνω.Μην ανχωνεσαι»λέω.

Του πιάνω το χέρι.
«Δηλαδή ανησυχείς για μένα...;»λέω σιγά.
«Φυσικά και ανησυχώ για σένα»λέει.

Βάζω το κεφάλι μου στο στήθος του και τα χέρια μου γύρω από την μέση του.

«Ήσουν πολύ απότομος...»λέω.
«Ήμουν.Το ξέρω.Απλα....»
«Απλά να μείνω μακριά του.Θα μείνω...»λέω.

«Δεν περιμένω να ήταν τόσο εύκολο ξέρεις...»λέει.
«Τι;Νόμιζες ότι θα σου πάω κόντρα;»λέω.
«Ναι»
«Δεν εχεις και άδικο.Απλα εντάξει.Εχουμε πιο σημαντικά πραγματα να ασχοληθούμε...»λέω.

Νιώθω λες και έχω πάει ταξίδι του μέλιτος,δεν ξέρω πως γίνεται αυτό αλλά ετσι νιώθω.Πως νιώθουν εκείνα ζευγάρια που παντρεύτηκαν και πάνε κάπου Ωραια μόνοι τους χωρίς κανέναν και περνάνε τέλεια;Έτσι νιώθω.Για λίγο τα έχω ξεχάσει όλα.

Μόνο αυτός έχει σημασία.

Γιατί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ είμαι μαζί του.
Και ακόμα δεν το έχω χωνέψει και πολύ.

«Όταν λες σημαντικά εννοείς...»
«Εννοώ εμάς.Γιατι δεν ήμαστε;»λέω.

Γελάει και βάζει τα χέρια του και αυτός στην μέση μου πάνω από τα δικά μου.

«Αυτήν την στιγμή;Το πιο σημαντικό....»λέει και χαμογελαω.

«Χαμογελάς και δυαλυομαι...Το ξέρεις αυτό;»λέει.

Ακουμπαω το μέτωπο μου στο δικό του.
«Ήταν που δεν ήσουν καλός με τα λόγια...»λέω.
«Είναι περίεργο αλλά με εσένα μου βγαίνουν μόνο...»λέει και έρχεται κοντά και με φιλάει.

«Δηλαδή είμαι η εξαίρεση...;»λέω.
«Σε ολους μου τους κανόνες ναι...»λέει.

Η ζωή τελικά είναι γεμάτος εκπλήξεις.
Η μεγαλύτερη;Ο Γρηγορης...