Φίλοι Για Πάντα

77. • ΧΡΥΣΑ •

«Η Χρύσα ειναι ξέρεις...»

Κλείνω την πόρτα και βάζω το κεφάλι μου πάνω της.

Το είπα.
Αυτό που ήθελα το είπα.

«Να φανταστώ πήγε καλά...»λέει η Αφροδίτη και τρεχω στο κρεβατι διπλα της.

«Του το είπα!»λεω.
«Αλήθεια;»λέει και κουνάω το κεφάλι μου.

«Μπράβο!Επιτελους!Και;»
«Και είμαι πολύ χαρούμενη Αφροδίτη!!!Ειναι κακό αυτό;»της λέω.
«Μπορείς να μην λες βλακείες σε παρακαλώ.Γιατι να είναι κακό;Και ο Πέτρος άλλωστε αυτό θα ήθελε.Να είσαι χαρούμενη.Και αν σε κάνει ο Λεωνιδας χαρούμενη τότε ακόμα Καλυτερα»λέει.
«Αφρο μου...»λέω και την αγκαλιάζω.
«Χερομαι που είσαι καλά Χρύσα.Ηταν δύσκολη η περσινή χρόνια για ολους αλλά από τότε που ήρθε ο Λεωνιδας σαν να έφερε την χαρά,την τύχη δεν ξέρω.»
«Όντως...»λέω.

Εκτός ότι έφερε σε εμένα αυτά έφερε και την χαρά σε όλα τα παιδιά.Στα αγόρια ειδικά.Στον Σαββα ειδικά.Αλλα στον Γρηγορη πειστευω.Και ας μην θέλει να το παραδεχτεί.

«Είναι καλός...»λέει.
«Πολύ καλός!Ειναι γλυκός,έξυπνος και διαβάζει.Ποσο σπάνιο είναι αυτό;»
«Για αγόρια πολύ σπάνιο»
«Έχει αυτοπεποίθηση και μαρεσει που ξέρει τι θέλει να γίνει.Μαρεσει που μου βγάζει αυτήν την ηρεμία.Που νιώθω οτι όλα θα πάνε καλά αν είναι διπλα μου»λέω.
«Μπράβο φιλενάδα.Χαιρομαι»λέει.

Το εννοει.
Φενεται στα μάτια της.

«Εγώ με τον Λεωνιδα,εσυ με την Γρηγορη.Να βρούμε καμία καλή κοπέλα για τον Σαββα και να βγαίνουμε ζευγάρια.Τι Ωραια θα είναι...»λέω και γελάει.
«Ωραια ναι...»

Όταν μου είπε για τον Γρήγορη χάρηκα.Εγω τον ξέρω Καλυτερα από ολους και ξέρω ότι όσο και σκληρός να θέλει να τον παίξει δεν είναι.

Βλέπω το τριαντάφυλλο στο θρανίο της.
«Ακόμα ο θαυμαστής σου;»
«Μην.Να χαρείς.Μην τον λες έτσι.Ηδη αρχίζει να θυμώνει ο Γρηγορης...»λέει.
«Λογικο.Πριν δεν είχες αγορι.Τωρα εχεις...»λέω.
«Το ξέρω...δεν ξέρω τι να κάνω...»
«Άμα σε δει στο κολέγιο χεράκι χεράκι με τον Γρήγορη,θα σταματήσει.»
«Λογικά...»λέει.

Χτυπάει η πόρτα.

«Ναι;»λέω και ανοίγει και μπαινει ο Λεωνιδας.

Σηκώνομαι και πάω κοντά του.

«Ενοχλώ;»λέει.
«Ποτε»λέω και τον φιλάω στο άτομα.
«Τα πιτσουνάκια μωρε...»λέει η Αφροδίτη.
«Πάμε να φαμε κάτι στην καφετερια;»λέει ο Λεωνιδας.
«Πάμε»λέω.
«Πηγαίνετε και έρχομαι και εγώ σε λίγο.»λέει η Αφροδίτη.
«Σωστά.Να μας πείτε αυτό που θέλετε...»λέω.
«Ποιο;»λέει ο Λεωνιδας.
«Θα δεις»του λέω.
«Λεωνιδα;Μην γίνομαι κλισέ.Ξερεις...»του λέει η Αφροδίτη.
«Τι;»λέει εκείνος.
«Αν της σπάσεις την καρδιά,θα σου σπάσω το κεφάλι!»του λέει.