Ulol Ones • Jenmin

49

--KIM JENNIE--

Sawang-sawa na akong masaktan. Paulit ulit na lang. Palagi na lang ganito. Palagi na lang ako ang pangalawa. Bwisit! Nakakainis!

Palagi na lang akong one-sided love. Palaging pangalawa para sa tatay ko. Palagi na lang akong sinisisi kahit hindi ko kasalanan.

Napatawa ako ng mahina. Ano pa bang bago? Palagi naman eh.

"Miss?" Napalingon ako sa likod ko nang may tumawag sa akin. Nandito nga pala ako sa Bar. Isa sa mga Private Bar dito sa subdivision namin. Ang BangPink Bar.

"What the. Jennie-noona?"

Agad nanlaki ang mata ko ng napagtanto kong si Jungkook ito. Shit. Wrong move.

"Ghad! Sinasabi na nga ba eh! Anong ginagawa mo dito?! Bakit hindi ka sumasagot sa amin? Bakit mo ako blino----- ay teka! Dapat malaman nila ito!"

"Shit ka Kookie! Please wag!"

Hinablot ko ang cp niya saka ito pinower off. Hayst.

"N-noona?"

Nilingon ko siya.

"B-bakit ka nandito? Anong ginagawa mo dito? May problema ba?"

Sunod sunod na tanong nito.

"K-kookie. I'm sorry." Naiiyak na ako. Bwisit. Hinila ko siya at niyakap. Naramdam kong niyakap niya ako pabalik. Alam kong masagawa dahil babae ako pero ganun talaga.

"Sorry kookie. Sorry. Please forgive your Noona." Sunod sunod kong sabi.

"It's okay Noona. shhh. Okay lang yan. Please don't cry. Nasasaktan din ako." Sabi niya at naramdaman kong nababasa na din ang balikat ko.

Lalo akong naiyak sa sinabi niya. Bakit ba ang bait niya? Umiiyak din ba siya?

"Sorry talaga Kookie, mapatawad ma sana ako. Sorry. Sorry. Sorry." Paulit ulit kong sambit habang umiiyak parin.

Ang sakit sakit ng nararamdaman ko, ng loob ko, ng puso ko at ng isip ko. Pakiramdam kong wala lang talaga ako sa kanya------- kay Jimin at sa tatay ko. Para lang akong taong basura sa kanila.

Napatawa ako ng mapait at hinagod naman ni Jungkook yung likod ko. "Stop crying, Noona." Pilit niyang pagpapatahan.

"Alam mo yon Kookie? Yung parang mannequin lang ako kay Jimin? Para bang pinapipili siya samin ni Rosè, and i just ended up being in agony. Sakit nun. Hahahaha. Tapos, tapos yung t-tatay ko, p-palagi na lang yung m-mali mo ang n-nakikita." Paglalabas ko ng hinanakit ko.

Habang hinahagod niya yung likod ko pilit parin siyang ngumiti at sinabing,

"Tama na, Noona."

"Alam mo yung iiyak iyak ako kaso wala namang pake yung tao? Parang...parang ewan ko na yung mararamdaman ko sa sobrang sakit na." Pagkukwento ko habang humahagulgol.

"Noona, please stop. Just be yourself, we are born to be real and not to be perfect. So kung ganoon ang tingin sayo ng tatay mo, let him be. Ang importante, ginawa mo yung makakaya mo. Please. Stop crying. At saka noona, hindi lang naman si Jimin hyung yung lalake dito sa mundo eh, meron pa..." Ani niya. Tumingin ako sa kanya habang umiiyak parin.

"Sino naman? Sa tingin mo may gugusto pa dito?" Turo ko sa sarili ko. "Masyado siyang magulo. Wala nang mamahal dito."

"Ako." Pagutuloy niya. Tumingin naman ako sa kanya.

Napatingin ako sa mata niya, bahid ng pag-aalala at sinseridad......totoo nga.

Nagulat ako, totoo. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko, hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin ngayon.