15.06.2420.
...Artık her şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyorum. Gerçeklerin insanları değiştirdiğinin bizzat şahidi oluyorum.
Bu olaylar...
bir ay bundan önce başlayan hadiseler daha da karma-karışık olmaya başlıyor. Dün yaşadığım şeyler beni bir an bile rahat bırakmıyor. O kadının söylediği gibi dünyadaki sistem bizim bildiğimizden farklımıydı?
Ama en fazla kafamı karıştıran olay ise o kadının bana söylediği sorunun cevabının ne olacağıydı. Elimdeki bilgiler çok az. Sanki sonu görünmeyen bir yoldayım. Şuan izlendiğimin farkındayım. Her hareketim bile görülüyor. Ama bu umrumda değil. Büyükbabamın bana bıraktığı holograma hala bakmadım. Bunlara hazır değilim. Artık kendim olmayacağımı biliyorum. Aynaya baktığım andan karşımda duran kişinin Araf olmadığını biliyorum.
Artık bir ay önce başladığım bu günlüğü burda bitirmek istiyorum. Etrafım bana boğucu geliyor. İçimden bir ses artık her şeyin değişiceğini söylüyor...
Araf Arslan günlükleri.
---------₩₩₩₩₩------¥¥¥¥¥¥---------###----^^^^^^^----£££££££££----..........
16.06.2018
Bir yerden başlamalıydım. Ama nereden?
Biraz dışarı çıkmalıyım. Dün olan mezun töreni benim için bir ömür gibi gelib geçmişdi. Biraz spor yapsam iyi olur. Hiç olmazsa biraz kendimi toplaya bilirim.
Tutduğum nefesi bırakdıkdan sonra yatağımdan ayağa kalkıb merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Bu gün annem evdeydi. Annem mutfakda Alya ile konuşuyordu. Alyanın geldiğini fark etmemişdim. Evde zaman gitmek bilmiyordu. Anneme haber verdikden sonra spor çantamı alıb yola koyuldum. Sokakda fazla insan yokdu. 10 dakikalık bir yürüşün ardından mekana ulaşmışdım. Yüzümü kaldırıb binaya bakmaya başladım."Naxçıvan idman kompleksi" ( bölgeye uygun olarak azerbaycanca yazdım ) yazısını gördüğümde doğru yerde olduğum bir daha anladım.
45 dakika sonra....
Spor salonunda bir genç terler içinde spor yapıyordu. O kadar terlemişdi ki üzerindeki t-shir'tü üzerine yapışmışdı. Ara-sıra ara verib üzerindeki terleri siliyordu. Kaslı vücudu ister-istemez gözleri onun üzerine topluyordu...
'Bu kadar yeter. Artık eve gitmeliyim'
Kendi-kendime söylediğim bu sözlerden sonra suratımıdaki terleri bir daha sildim. Lavaboya gitmeyi karara aldım. Sonra ise eve gidecekdim.
Lovoboda bir kişide vardı. Adama selam verib aynanın karşısına geçib ellerimi sonra yüzümü yıkamaya başladım. Yanımdakı adam dışarı doğru yürümeye başladı. Onun olduğu yerin aynanın karşısına baktığımda bir not gördüm. Adam tam dışarı çıkacakken arkaden biraz yakınlaşıb kısık bir sesle bir söz söyledi:
"PROJE..."
-------££₩€₩¥------ $#&^$&#$&--------------------------------&-&-&-&-&-&-&
Bölümü biraz uzatacakdım ama yapmadım. Bölümlerin güzel bitmesine özen gösteriyorum. Bundan sonraki bölümlerde isterseniz azerbaycanca müzikler paylaşa bilirim. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar...... :)
Bu bölüm 359 kelimeden ibaretdir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessizliğin sesi. "SESSİZ ÇIĞLIK"
Fantasyİnsanoğlunun hiç anlam veremediği , sadece söylenti ve efsaneden ibaret olan uzaylılar gerçekde varmıydı ? Gökyüzü bildiğimiz kadar sessizmiydi...
