Turuncu

4. BÖLÜM

Bana kızmazsın değil mi ?     

Beni , uykunun pofuduk kollarından alıkoyan şey sertçe kapanan kapının sesiydi . Uyku sersemliği içinde ne olduğunu çözmeye çalışıyordum . Gerçek , suratıma sert bir rüzgar gibi çarptığında ellerimi saçlarımın arasına geçirdim . Aniden kalkıp pencerenin önüne gittim . Hızlı bir şekilde perdeyi açtığımda babamın arabasını gördüm . Ne yani ? Beni azarlamak için bir kaç saat içinde Almanya'dan buraya kadar mı geldin baba ?

Ben , pencereden dışarı bakarken babamın sesi evin içini doldurdu .Yavaş adımlarla alt kattaki oturma odasına doğru yürüdüm . Merdivenlerin son basamağına bastığımda başımı yerden kaldırarak babama baktım .

Babam , koltuğa oturmuş tek ayağını sallayarak oldukça sinirli gözüküyordu . Beni gördüğünde ayağa kalkarak azarlama temalı konuşmasını başlattı .

- Sen ne yapmaya çalışıyorsun Esila ? Nasıl otelden ayrılıp başka bir yerde kalırsın ? Üstelik dışarı çıkmak için birde bana yalan söyledin ! Sen böyle bir kız değilsin Esila ! Kim senin aklına böyle şeyler sokuyor ? Kim o söyle ?! diye bağırdıktan sonra işaret parmağını tehdit eder gibi sallayarak devam etti : " Ben , onunda hakkından gelirim ! "

Aklında nasıl senaryolar kuruyorsun böyle baba ? Benim aklıma kim girecekmiş !? Etrafımda insan bırakmadın ki ! Benim düşüncelerimi değiştirecek tek bir insan bile yok ! Bunu bildiğin halde birde başkasını mı suçluyorsun ? Olmayan başkasını ..?

- Benim birşey yapmaya çalıştığım yok baba . Sadece doğal olan şeyi yapıyorum . Sıkıştığım kafesten çıkmak benimde hakkım . Evet , sana yalan söyledim . Ama hiç düşündün mü baba ? Bu kız neden yalan söyledi diye . Beni yalan söylemeye iten sensin ! Senin o lanet yıkılmayan tabuların ! O kahrolasıca katı kuralların ! Yeter artık baba ! Büyüdüm ben ! Anladın mı ? Büyüdüm . Kendi kendime kararlar alabilecek yaştayım . Senin , ağladığında bağırıp susturduğun küçük kız değilim artık . Herkes gibi benimde eğlenmeye hakkım var . Beni tüm ömrüm boyunca herkesten saklayıp bu evin içine tıkama...

Daha cümlemi tamamlayamamıştım ki yüzüme yediğim sert bir tokatla yere serildim .

Hadi ama baba ! Bu kadar mı sinirlendirdim seni ? Söylediğim gerçekler canını çok mu acıttı ? Bu tokat bunun intikamımıydı ?

Ama yine de sağol baba ! Bu sevdiğin , biricik (!) kızından tokatını da esirgemedin . Çok zaman ayırıp şımarttığın kızını tokattan mahrum bırakmak olmazdı değil mi ?

- BANA . BİR . DAHA . SESİNİ . YÜKSELTME . diye her kelimenin üstüne basan yine benim babamdı . Ne olursa olsun herşeyden çok sevdiğim babam . Hayattaki tek varlığım . Annemden kalan en değerli parçam .

Ama kusura bakma baba , bu kızın bu kadar şeyi kaldıramaz . Tükendi artık , yoruldu herşeyden . Bu kafesten çıkmak için çırpınmaktan , senin katı kurallarına ayak uydurmaktan , tek başına kalmaktan yoruldu artık .

Son kelimelerini de söyledikten sonra hızla yanımdan geçip dışarı çıktı . Ardında ise gözyaşlarını dindiremeyen bir kız bıraktı .

Yerden destek aldıktan sonra burnumu çekerek ayağa kalktım ve üst kata çıkmak için yürümeye başladım . Çıplak ayaklarım merdivenlere basarken ellerimi gözlerime bastırıp akan gözyaşlarımı durdurmaya çalışıyordum .

Durmayacağını anladığım gözyaşlarımı serbest bırakırken odama gelmiştim . Üzerimdeki pijamalarımı çıkartıp , pantolon ve toz pembe bir tişört giydikten sonra spor ayakkabılarımı ayağıma geçirdim . Büyük kol çantama bir kaç parça kıyafet koyduktan sonra odamda bulunan tüm paraları , değerli takılarımı yatağın üstüne topladım . Onları da , çekmeceden aldığım poşetin içine koyduktan sonra poşetle birlikte  çantama sıkıştırdım .

Çantamı da peşimden sürükleyerek aşşağı kata indim ve dışarı çıkmadan önce son bir kez yıllarımı geçirdiğim bu eve baktım . Ve dudaklarımı aralayıp son bir kaç şey fısıldadım .

Kusura bakmassın değil mi baba ? Bu tokatını kendime yediremeyip evden kaçtığım için... Bana kızmazsın değil mi ?

Multimedya'da Esila'nın babası var .