HACKER?! ~|KTH|

1. Bölüm

"Hey! yanlış kodları girdin Taehyung" diye bağıran Hoseok'u takmıyordum çünkü kodları doğru girdiğime adım gibi emindim.

Masadan kalkıp Jungkook'u "Yine bizi ele veriyordun" diye azarlayan Namjoon'un yanına gittim.Diğer yandan Hoseok hala kodlar yanlış diye bas bas bağırıyordu.Namjoon'a biraz sakinleşmesini söyledim çünkü Jungkook'un daha bizden öğreneceği çok şey var herkes düşe kalka öğrenir değil mi?

Jin ordan"Taehyung yazdığın kodlar ne bileyim biraz tuhaf" diyordu.En son dayanamadım ve bağırdım;

"Sizin her şeyiniz çok doğru bir benim kodlarım yanlış zaten!".

Masadaki kahveme uzandım ve bir yudum daha aldım ve işime devam ettim.Bir kaç dakika sonra her şey tamamdı.Bir Tuşa basmamla sitenin çökmesi bir oldu.Bu diğerlerine göre çok kolay olmuştu.

Diğer taraftan da Jungkook ilk kez kedi olalı bir fare tutmuştu.Tüm kodları eksiksiz aktarıp siteden yüklü miktarda para çalmıştı.Tüm Seul polisi bizi arıyordu.Ama biz işimizi çok temiz bir şekilde yaptığımız için daha önce hiç yakalanmamıştık.

Ben de Hoseok ve Jin'le hani kodlar tuhaftı hani kodlar yanlıştı diyerek dalga geçiyordum.Bu çok hoşuma gidiyordu.Onlarla uğraşmayı seviyorum.Arka taraftaki odadan Yoongi "Artık geç oldu ben yatıyorum" diye bağırıyordu.Herkes ona hak verip yatmaya gitti.

Salonda tek ben kalmıştım.Can sıkıntısından pencereden dışarıyı izliyordum.O sırada omzuma dokunan el ile irkildim.Arkamı döndüğümde o elin Jimin'e ait olduğunu gördüm.Sanırım onu da uyku tutmamıştı.

Elinde tuttuğu kahveyi bana uzattı ve kendi kahvesinden bir yudum aldı.Ben kahvemi içmekle uğraşırken söze başladı.

"Bu yasa dışı işe neden başladığımı biliyor musun Taehyung?"

.Ağzımdan "Hayır,belki biraz benim yüzümden"Kelimeleri dökülebilmişti sadece.Çünkü benimle tanışmasıyla başlamıştı bu işe.Tekrar söze başladı.

"Ben küçükken çok zor zamanlar geçirdim.Ailem beni sürekli dışlıyordu.Abimi yüceltiyorlardı.En son 15 yaşımda dayanamayıp evden kaçtım.Hala da en doğru kararı verdiğimi düşünüyorum.İyi ki o zaman evden kaçıp bu eziyete daha fazla katlanmamışım.Babam alkol ve sigara bağımlısıydı.Her gece eve sarhoş bir şekilde gelip beni ve abimi döverdi.Ben kaçtım ama abim o evde kalmaya devam etti.2-3 yıl sonra ne abimden ne de diğerlerinden haber alabilmiştim.Hala da onlara ne olduğunu bilmiyorum.Yıllar sonra Busan'dan ayrılıp buraya yani Seul'e geldim.Burda senle karşılaştım ve bu işe başladım."

Sözleri bittiğinde gözünden bir damla yaş süzüldü ve kahve fincanının içine damladı.Hala tebessüm etmeye çalışıyordu.Ona sadece "Özür dilerim,seni bu iğrenç bataklığa soktuğum için..."diyebilmiştim.O ise benim aksime "Teşekkür ederim bana bir ekmek kapısı verdiğin için"demişti.Benim birden esnememle gülüp "Artık yat geç oldu" dedi.Bende ona hak verip odama gittim ve kendimi uykunun huzurlu kollarına teslim ettim.