Arkama baktığımda annem kanlar içerisindeydi, ne yapmalıydım? Annem orda ölüyordu ve ben bir şey yapamıyordum, daha çok ağlamaya başlamıştım. "A-anne özür dilerim koruyamadım seni" V'yi tuttuğum elim daha çok can çekişiyordu, V'ye doğru döndüm onun ölmesine izin veremezdim onuda kaybedemezdim. "Ne olur dayan kurtarıcam seni" V uçurumdan aşağıya doğru baktı ardından bana. "Ağlamayı kes aptal!! Beni bırak anneni kurtar." Elini çekmeye çalışır ama onu bırakamazdım bırakmamalıydım, üstümdeki hırkayla gözyaşlarımı sildim. Diğer elimle cebimdeki telefonu aradım uzun bir aramanın ardından bulmuştum, acilen yardım istemeliydim jimin'i aradım ulaşılmıyordu telefonu hızlıca yere fırlattım. "Allah kahretsin çekmiyor!!!" "Beni bırak jungkook ellerin daha çok kanamaya başlıyor zarar görebilirsin!! " "UMRUMDA SENCE!!! " "BANA BAĞIRMAYI KES VE BENİ BIRAK!!! " "Seni çekicem tutun bana anladın mı? "Sakına deneme kolunu mahvetme" V'yi dinlemeden diğer elimide koyup çekmeye çalışırım, onu çektikçe kollarımdaki yaralar daha da derinleşti, canım yansada belli etmemeye çalıştım ellerimden yavaşça kayıyordu. "V sakın ama sakın beni bırakma" "Tam bir aptalsın" Ani bir hızla çekip onu yukarı çektim onu bırakıp annemin yanına koştum, ellerimi yüzüne götürdüm. "Annem uyan ne olur ben sensiz yapamam ne olur ölme" Üstümdeki hırkayı hızlıca çıkartıp kanayan yerine bastırdım, kolumdaki yara daha çok derinlemişti ama bu umrumda değildi. V hızlıca yola doğru koştu bir araba bulup durdurdu, annemi kucağıma alıp arabaya kadar taşıdım. "Ölmeyeceksin duydun mu? " Hızlıca arabaya binip bir kaç saat sonra hastaneye vardık, hemen hastanenin içine girdim bir doktoru durdurup ağlayan ve şişmiş gözlerle ona bakarım. "Hasta var yardım edin yaralı ne olur yardım arabanın içinde" Doktor bir kaç kişiyi toplayıp sedyeye annemi alıp ameliyathaneye soktular, etrafımda doktorlar hemşireler koşuşturuyordu. Duvara yaslanıp yere doğru oturdum ellerimle kulaklarıma kapatıp bağırarak ağlamaya başlarım, V yanıma eğilip bana sarıldı onunda gözlerinden yaş akıyordu ama bana belli ettirmiyordu. Bana daha çok sıkı sarılıp saçlarımı okşadı. "Her şey geçicek annen yaşıyacak" V'ye bakarım yavaşça konuşurken zorlanırım. "Si-silah ses-sesleri kulağımda hala annem ölürse kendimi asla affetmem" "Şşşş... Kötü şeyler düşünme her şey eskisi gibi güzel olucak" "Evet olucak daha mutlu olucaz" Kendimi tutamayıp ağlamaya devam ederim, anne ne olur ölme sana ihtiyacım var.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OKUYAN HERKESE BOLCA ÖPÜCÜKLER 💜💜 LÜTFEN YORUM VE VOTE VERİN
