AMARE/Gül Güzeli

1

Buraya bir kalp bırakın da kitabı okumayı bıraktığınız gün isterseniz silersiniz🖤

Dikkat dikkat bölümleri yemek yiyip su içerken okumayınız sonra boğazınızda kalıyor falan önceden uyarayım❤️

"Mustafa Kemal Anadolu Lisesi öğrencileri yeni dönem hepimize hayırlı olsun beni delirtmeyeceğiniz sakin bir yıl diliyorum."

Gözlerimi devirip birbiriyle şakalaşan arkadaşlarıma baktım.

Evet onlar arkadaşımdı.

Ve evet tabi ki onlar çok zekilerdi.

"Oğlum Fingirdek Nazanla Cetvel Nadir sabah beraber gelmiş okula."

Ya da değillerdi.

Güvenemiyorum pek.

"İlk günden sınav olmaz değil mi ya?" Balın elindeki törpüyü çantasına sıkıştırıp koluma girdiğinde kafamı iki yana salladım.

"Ders işlemeden sınav yapılmaz." Baha telefonundan kafasını kaldırıp ona cevap verdiğinde onayladım.

Zeki insanın hali başkaydı.

İstiklal marşını bağıra bağıra okurken gülümsedim.

O kadar beklememize değen tek kısım burası olabilirdi.

Koyun sürüsü gibi bütün sınıflar peş peşe çıkmaya başladığında birkaç adım geri çekilip bekledik.

"Uykum var şu okulu uyanınca yapsalar olmuyor mu?" Kafamı yanımdaki Balının omzuna yasladım.

"Sabah uyanınca gelsek akşam sıkılınca gitsek falan güzel olurdu." Omzuma sarılan kolla kafamı çevirdim.

Umut saçlarını karıştırıp gülümseyince arkasına baktım.

"Sevgilin nerede?"

"İlk günden okula gelemezmiş." Omzunu silkti.

"Ben sana kankalarımdan birini ayarlayayım sen bırak şu kızı gözünü seveyim Umut." Balına gülerken Umut gözlerini devirdi.

"En son dediğimde pezevenk miyiz biz dediniz size güven olmaz."

"E hayır işleyeceğiz sonuçta o kıza nasıl katlandığını anlamıyorum."

Yanımdaki Balın ile birlikte merdivenlere yönelirken peşimizden gelen Baha ve Umut dün akşamki Beşiktaş maçı hakkında konuşuyordu.

"Pepe kırmızı kart gördü oğlum yoksa gol bile atamazlardı."

"He canım he kesin ondan." Balın ve beni de kendilerine benzetmelerine az kalmıştı tabi. Konuya hakimdik ve eleştiriyorduk.

"Balın, güzelim çok konuşma." Baha ona ayar verip kolunu omzuna atarken gülüp Umutun yanına geçtim.

Biz böyle dörtlü garip bir arkadaş grubuyduk. Gariptik çünkü herkes tarafından yanlış anlaşılacak kadar yakındık.

Fakat içimizde dönen olayları kimse bilmezdi.

Balın iki senedir Giray denen dümbeleğe platonikti. Baha desek olursa olur olmazsa olmasın kafasındaydı pek umursamıyordu.