Perfect Strangers [Published Under Materica Self-Publishing Company]

Chapter 7

Grabe na shookt ako sa sinabi ni Lui saakin

"Lui pasensya kana ha! pero hanggng kaibigan lang talaga tingin ko sayo, at hindi na magbabago yun" sabi ko kay Lui Tinignan ko si Lui aybpara bang iiyak na sya.l pasensya na talaga kaso wala akong nararamdaman sayo, ayokong makasakit ng tao

"okay lang pero gagawin ko lahat ng paraan para mahalin mo rin ako." sabi ni Lui sakin pero ramdam ko yung lungkot nya, halos wala ng nag salita buong dinner parehas kaming naiilang ni hindi ko nga naubos ang pag kain ko,

"Lui pasensya na ha! pero salamat" sabi ko ng nakangiti, ng makarating kami sa Condo

"okay lang salamat din" sabi nga sabay ngumiti ng pilit,

"Lui goodnight nag enjoy ako." ani ko,

"Sige nagenjoy din ako goodnight" sabi nya tsaka tinalikuran na ko, pumasok na rin naman agad ako sa suite ko para makapag pahinga na

Kinabukasan nagising ako dahil sa may nag do-doorbell sa condo ko pag bukas ko nakita ko si mom na umiiyak,

"mom why are you crying" i ask to my mom.

"anak your daddy is in the hospital last night initake sya sa puso." sabi ni mommy na umiiyak pa din.

"how is he? gising na ba sya?"pagaalalang tanong ko.

"no he's in the coma right now. alam mo ba yung kinuwento nya sakin nung hapon na bago sya atakihin sa puso!"sabi ni mom.

"ang sabi ng daddy bumalik ka na daw nadala lang daw sya ng kanyang galit!please.anak go home na"dagdag pa ni mom

*flashback*

LizaMom's

"I really miss Liz she's our little girl. inaamin ko nag kulang ako sakanya kaya ang tingin nya sakin napakawalang kwentang ama. it's my fault masyado natin inispoil si Ara kaya feeling ni Liz na di natin sya mahal."

"That's fine Robert di mo kasalanan yan. tsaka Liz is not a kid any more she can handle her self,she can be independent i know, WE know na kaya nya sarili nya kasi lumaki syang matapang"

"please tell her back again. in here nadala lang ako ng galit ko dahil masyado na sya sumobra na sya masyado na syang bastos. pero kahit ganun nangugulila pa din ako sakanya"

"She will be here don't worry honey. babalik din sya dito."

*end of flashback*

nanlaki ang mata ko sa sinabi ni mom yung naatake sa puso si daddy at yung pinababalik na ko sa bahay ni daddy,
di ko akalain na aatakihin sya sa puso kahit naman ganito ko mahal ko daddy ko, mahal ko si mommy at daddy huhu kasalanan ko din ito eh

"sshhh mom dad will be fine don't worry." patahan ko kay mommy kahit naiiyak na din ako,

"okey mom i'll be back. uuwi na ko, pero bibisita ako kay daddy sa hospital." sabi ko pa. i really can't wait to see my dad miss ko sya sobra, kumilos agad ako ng mabilisan para makapunta agad kami ni Mommy said Hospital at mabisita si Dad,

"Doc kailan sya magigising ang asawa ko?" tanong ni mommy sa doctor.

"hm? i'll think this week magigising na sya.basta tuloy tuloy lang ang therapy nya" sabi ng doctor

"okay thanks doc" sabi ni mommy,

"mommy dad will be fine. malapit na sya magising"paglalakas loob kong sabi kay mommy para di na sya ganong mag worry

"where is Ara mom?"dagdag tanong ko pa.

"in house nag aasikaso ng damit ng daddy mo"sabi ni mommy. na medyo kumalma na yung mukha.

"okay mom just wait me here i'll buy some foods."sabi ko kay mommy

"okey anak" sabi moomy sakin

grabi lang namiss kong tawagin na ANAK. kailangan pabang mangyari to para lang tanggapin na nila ulit ako.

pababa na ko ng biglang may niluwa ang elevator.

"oh nandito kana pala. sister babalik kana na ba kasi naghihirap kana? or kaya ka andito sa hospital kasi natutuwa ka sa lagay ni daddy" pagtataray na sabi ni Ara sakin.

"unang una. di tayo magkapatid. pangalawa ako kaya ko ng mag isa. kaya di ako maghihirap pangatlo BOBA ka nga talaga sa tingin mo ba matutuwa pa ko sa lagay ni daddy nakaratay sya dyan sa higaan at walang malay baka ikaw yun kasi makakagala kana gabi gabi at pang huli. WAG KANG KUMUDA KASI WALA KANAMANG IBUBUGANG KAGANDAHAN AT KATALINUHAN" sabi ko at sabay pindot sa elevator  halos idiin kobang pagkasabi ko sa bandang huli nakita ko naman ang paginis ng kayang panget na mukha.

habang umoorder ako  napansin ko na may nag park nasa labas at parang pamilyar ang kanyang kotse, kaya tinignan ko hanngang makalabas yung tao sa kotse pero hindi ako nag kamali si Rex nga, pano na to pag lalabas ako magkikita kami lalo

"miss anong order nyo"tanong ng nag aasist taaka lang bumalikang wisyo ko.

"ah-m an-o 1 dozen of Sushi's Type A please" lutang kong sabi sa babae.

"pag kaabot ng order ko sakin ay nagbayad ako" palabas na sana ko kaso. biglang may kumalabit sakin.

"Liza" pamilyar na boses hindi nga ko nag kamali si Rex talaga.

"b-bakit?" utal kong tanong dahil halata pa din sakin ang gulat

"wala lang, ba't ka nandito?"tanong nya

"bumili ng food nasa hospital kasi si daddy eh"walang ganang sabi ko na parang napansin nya.

"tara samahan kita sa daddy mo gusto ko sya makita kung pwede sana "nakangiting sabi nya ako naman nanlaki ang mga mata

"h-a ha bakit? kaya ko naman tsaka ano kaba maiistorbo ka lang"palusot ko.

"nah. im not busy i insist"sabi nya pa.

omo!! pano na to?my ghad. huhuhu may magagawa pa ba ko?makakatanggi pa ba ko? hays. bahala na nga kainis naman tong tadhana

"sige." at sumakay na kami ng kotse nya,

kasi kanina kotse ni mommy yung dala namin tsaka kasi malapit lang sa hospital ko walking distance lang, pero hindi naman pwedeng iwan ang kotse niya dito,