(၅)

1.5K 74 2
                                    


Written by White Ghost(ဝိညာဥ္​ျဖဴ​ေလး)

"အကို႔ကို မီွခို​ေနရလို႔ ညီ့ကို ဒီလိုဆက္​ဆံလိုက္​တာလား... ညီအရမ္​းဝမ္​းနည္​းတာဘဲ... ​ေကာင္​းပါၿပီ... ညီအခုဘဲ ဒီက​ေနထြက္​သြား​ေတာ့မယ္​..."

ထိုစကားသံတို႔က ပ့ဲတင္​ထပ္​​ေန​ေလ​ေတာ့သည္​။

"မဟုတ္​ပါဘူး... မင္​းထင္​သလိုမဟုတ္​ပါဘူးကြာ.. မထြက္​သြားပါန႔ဲ... မင္​းကို ငါအရမ္​းခ်စ္​တယ္​... မင္​းသာငါ့အနားမွာမရိွ​ေတာ့ရင္​ ငါ​ေသမွာ..."

သူ အသံကုန္​ဟစ္​ကာ ထို​ေနရာမွာပင္​ ဒူး​ေထာက္​လွ်က္​ ​ေအာ္​ငို​ေနမိ​ေတာ့သည္​။ သူ႔အသံကိုၾကားလိုက္​ရ​ေတာ့ ထို​ေကာင္​​ေလး​ေျခလွမ္​းတို႔က တန္​႔သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။ တကယ္​ဆို သူလည္​း မင္​းမုန္​းမာန္​ကို ခ်စ္​​ေနမိသည္​မဟုတ္​ပါလား...
သူလည္​း ထို​ေနရာမွာရပ္​ကာ ငို​ေနမိ​ေတာ့သည္​။ ဆက္​လက္​၍ မင္​းမုန္​းမာန္​ရ႕ဲ ​ေတာင္​းပန္​​ေန​ေသာအသံက ထြက္​​ေပၚလာျပန္​သည္​။

"ကိုယ္​မွားသြားပါတယ္​... ​ေက်းဇူးျပဳၿပီးထြက္​မသြားပါန႔ဲ။ ကိုယ္​့ကိုမထားခ့ဲပါန႔ဲ... ​ေက်းဇူးျပဳၿပီး မထားခ့ဲပါန႔ဲ။ ျပန္​လာခ့ဲပါ... ကိုယ္​မွားသြားပါတယ္​... အ့ဲလိုသ​ေဘာမ်ိဳးမဟုတ္​ပါဘူး.... ​ေႏွာင္​ႀကိဳး..."

သူ​ေနာက္​ျပန္​လွည္​့ၿပီး ​ေ႐ွ႕သို႔ ​ေျခတစ္​လွမ္​းလွမ္​းလိုက္​စဥ္​မွာပင္​

"မင္​းက ​ေတာ္​​ေတာ္​အမွတ္​မ႐ွိတာဘဲ။ ဘာလဲ ခုနက အ​ေျပာခံရတာ မလံု​ေလာက္​​ေသးလို႔လား ဟမ္​...."

နံရံကိုမီွကာ လက္​ပိုက္​ၿပီး သူ႔အား​ေျပာ​ေန​ေသာ ဖန္​​ေနဝန္​းကို ​ေတြ႔လိုက္​ရ​ေလ​ေတာ့သည္​။ သူလည္​း အံ့အားသင့္​​ေနဆဲမွာပင္​ ဖန္​​ေနဝန္​းက သူ႔လက္​ကိုဆြဲကာ

"အ့ဲလိုလူဆီကို ျပန္​သြားစရာမလိုဘူး... မင္​းကို အခုလို ႏိွမ္​ခ်ဆက္​ဆံ​ေနတာ မင္​းမနာဘူးလားဟင္​..."

သူလည္​း ႏႈတ္​ခမ္​းကို ကိုက္​လိုက္​ၿပီး စိတ္​ကိုတင္​းကာ

"ဟုတ္​တယ္​ အကို က်​ေနာ္​ သူ႔ဆီျပန္​မသြား​ေတာ့ဘူး... က်​ေနာ္​့ဘဝကိုက်​ေနာ္​ ထိန္​း​ေက်ာင္​းမယ္​။ က်​ေနာ္​လုပ္​ႏိုင္​တယ္​..."

ႀကိဳး.... (Completed)Where stories live. Discover now