Öncelikle merhaba, güzelimler. Söze nasıl girmem gerektiğini bilmiyorum veya ne söylemem gerektiğini. Hayatım boyunca sorunlardan kaçan bir insan oldum hep her seferinde. Hani başınıza kötü bir şey gelir ya, sizi üzücek veya zorlayacak işte o zamanlar da ben yorganımın altına girip kendi kendime 'uyu, uyu' diye tekrarladım. Uyumayı ve uyanınca her şeyin düzeldiğini görmek için.. Ama olmadı. Uyandığım da sorunlar yine yerindeydi. Yine aynıydı. Sonra fark ettim ki sorunlarımız biz çabalamadıkça geçmez, üzüntümüz biz mutlu olmaya çalışmadıkça bitmezdi. Şimdi diyeceksiniz ki konuyla ne alakası var şöyle toparlayayım. Ben bu platform da onlarca kitap yazdım, onlarca kitap sildim. Hep tıkandığım zamanlar da kaçtım, o yorganın altına sığındım. Hayalimden onlarca kez kaçtım ama sonra fark ettim ki, ben çabalamadıkça hayallerim gerçekleşmezdi. Ve sonra kendime şunu dedim 'Senin hayalin yazar olmak, yazar olmayı da geç sen yazmaya tutkunsun bunu kendine yapma' evet tam olarak böyle dedim. Kendi kendime acı çektirmekten Vazgeçtim. Ve kalemi tekrar elime aldım. Umarım zamanla bu durumu atlatacağım, umarım hayalimi gerçekleştirdiğim de kocaman bir ailem olucak. Buna kalbimden inanıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVRENİN YILDIZI
De TodoBen Zeynep. 17 yaşındayım ve hayatım sadece kitap okumaktan, müzik dinlemekten, film izlemekten ve evden kaçıp kendi sığınağıma saklanmaktan ibaret. En azından bu geceye kadar öyleydi. Şimdi, her zaman saklandığım ve küçüklüğümden bu yana benim için...
