#Mario
Mora akullin dhe Naomi se cpo kerkonte ne dhom.
-E gjeta.
Tha ajo dhe kishte telefonin ne dor.
Mashtruesja. Nuk i dhemb kemba aq sa thot.
Hyra brenda ne dhom dhe ajo ishte ende ne kemb. U shtang.
-Qenke sheruar shpejt.
Me dha nje buzeqeshje fallco.
-Jam me mir.
E shoh e shoh. Iu afrova me afer dhe ajo si kokfort qe esht nuk beri asnje hap prapa. Ok.
-Naomi, nuk e ke iden se sa me trembe. Pse e bere kete gje?
I thash duke ngritur zerin ne cdo fjal qe thosha.
-Ëëëëë......
Po mendohej kjo. I urrej njerzit qe bejn Ëëëëë.
-Mu pergjigj!
I thash. Dhe ajo po me shihte drejt e ne sy.
-Mua...me flihet gjum.
Prisja ndonje pergjigje tjeter.
Shkoi e u shtri mbi krevat. Ndersa un ndenja si idjot aty ne kemb.
-Nuk do flesh??
-Jo nuk me flihet. Do shkoj te shoh ndonje filem.
-Seriozisht esht ora 00:00.
Nuk e degjova me edhe pse po vdisja per gjum, epo sonte nuk me gjen gje edhe po te fle ne kuzhin.
Sa po me mbylleshin syt per gjum degjoj Naomin qe bertet dhe vjen me vrap tek un.
-Cfar ke?
-Degjova dicka.
-Mos ler nam, nuk ka asgje.
Dhe e shperfilla por ajo erdhi perseri tek un.
-Po te them qe degjova dicka te frikshme.
-Si per shembull??
-Si per shembull nuk e di. Nuk iki. Kam frik.
-Mir pra rri ketu.
-Po me flihet gjuum.
Po me qarravitej si kalama.
-E ca te bej un tani?
-Eja shkojm ne dhom. Nuk fle dot ketu.
Oooo Zoooot.
-Mir moj mir.
Shkuam ne dhom dhe po prisja qe kjo zonjusha te flinte gjum.
Jasht filloi dhe stuhia. Filloi te binte nje shi i rrembyeshem.
Degjoheshin edhe vetetima te medha e te fuqishme.
Ajo dridhej sa her qe i degjonte.
-Mos ki frik.
Duke ndenjur ashtu kot, sepse gjumi me kishte ikur, vendosa te luaja me telefon.
Me kishin ardhur dy mesazhe.
"Mario zemra e mamit si jeni?"
''Neser esht dita e fundit e pushimeve tona. Pasneser mami do vij disa dit nga ty. Te puth."
-Mrekulli dhe kjo na duhet tani.
Thash me ze te ulur por qe Naomi me degjoi dhe me pyeti menjeher e shqetesuar.
