Friends with benefits

Chapter 6

Η στιγμή που περίμενα τόσο καιρό ήρθε αλλα είναι πιο περίεργο από όσο πίστευα δε ξέρω τι να κανω... Να του μιλήσω; Να τον αγκαλιάσω; Δεν ξερω πως μπορεί να αντιδράσει.Φοβάμαι πολύ την αντίδραση του.

"Γεια σου Ζωη πως εισαι; "Αποφάσισε να μιλήσει αυτός τελικά.

" Καλά είμαι... Χαίρομαι που σε βλέπω μετα απο τοσο καιρό πως περνάς;"

"Πολύ ωραία αν και μου έλειψε αρκετά το σπίτι μου και γενικά όλα εδώ.Καιρός ήταν να γυρίσω."
Μακάρι να του έλειψα και γω όπως μου έλειπε αυτός... Μακάρι να εννοεί και μένα...

"Ναι όντως αρκετό καιρό έλειψες τα παιδιά ανυπομονούν να σε δούν. "

"Ωραία λοιπόν ας παμε μεσα. "Είπε και γω το μόνο που ήθελα ήταν να τον αγκαλιάσω και να μείνουμε εδω ολόκληρο το βράδυ... Αλλα δυστυχώς δεν γινόταν. Ολες οι υπέροχες στιγμές που ζήσαμε μαζί ξανά ήρθαν στο μυαλό αλλά και οι άσχημες όπως τότε που έφυγε μακριά... Ελπίζω να τα θυμάται και αυτός.

Και αφού μου άνοιξε την πόρτα για να περάσω μπήκαμε στο μαγαζί τα παιδιά μόλις τον είδαν έτρεξαν πάνω του γεμάτοι χαρα.

"Αρη δεν το πιστεύω ότι κατάφερες να έρθεις."Ειπε η Ρεγγίνα και τον αγκάλιασε σφιχτά.

"Μου λείψατε όλοι πάρα πολύ... Πως είστε πως περνάτε; "Ρώτησε ο Αρης φανερά συγκινημένος που μας ξανα έβλεπε όλους μαζί.

Μετά απο ώρα αφού του είπαμε τα νεα μας και μας είπε τα δικά του αποφασίσαμε να φύγουμε απο την καφετέρια.

"Παιδιά θα είναι κρίμα να φύγουμε από τώρα είναι ακόμα νωρίς... Τι θα λέγατε να πάμε για μπιλιάρδο; "Είπε ο Πάνος και όλοι συμφωνήσαμε πώς ήταν μια υπέροχη ιδεα.
Για μπιλιάρδο πηγαίναμε συνέχεια όταν ήμασταν μικροί και περνούσαμε φανταστικά καθόμασταν με τις ώρες εκεί και παίζαμε, γελούσαμε, μιλούσαμε.

Αφού φτάσαμε στο μαγαζί όπου είχε μπιλιάρδο μπήκαμε μεσα γεμάτοι ενθουσιασμό και αναμνήσεις.

"Πως θα κάνουμε τις ομάδες;"Ρώτησα

"Εγω λεω να βγάλουμε νουμερακια όπως παλιά."είπε η Μελίνα και αμέσως συμφωνήσαμε όλοι

Αφού βγάλαμε νουμερακια όλοι εκτός από την Ρεγγίνα και τον Χάρη που ήθελαν να είναι μαζί διαπιστώσαμε πως οι ομάδες έτυχαν ακριβώς όπως θα θέλαμε. Εγω ήμουν με τον Αρη, η Χρύσα με τον Πανο,η Ειρήνη με τον Νίκο και η Μελίνα με τον Φώτη. Περίεργη σύμπτωση αλλα νομίζω πως όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα

"Ωραία λοιπόν ας αρχίσουμε."Είπε ο Νίκος

Μετά απο πολύ ώρα,πολλά γέλια, πολλά μπράβο και δεν πειράζει που μου έλεγε ο Αρης όταν έβαζα ή έχανα την μπάλα αποφασίσαμε να σταματήσουμε.

" Περάσαμε τόσο ωραία." είπε ο Αρης

"Συμφωνώ ας βγούμε και αύριο λοιπόν."είπε ο Χάρης

"Δεν ειμαι σίγουρη πως θα μπορέσω αύριο."είπα και ο Αρης με κοίταξε με μια λυπημένη φατσούλα

"Ελαα άσε ότι έχεις να κάνεις και βγές περάσαμε πολύ ωραία σήμερα όλοι μαζί."είπε ο Αρης και μου χαμογέλασε

"Εντάξει λοιπόν θα προσπαθήσω"είπα και του ανταπεδωσα το χαμόγελο.

"Ωραία τότε τα λέμε αύριο"είπε η Χρύσα.

"Ζωή μήπως θέλεις να σε πάω σπίτι; "ρώτησε ο Αρης και γω δέχτηκα αφού μέναμε πολύ κοντά.

Οταν φτάσαμε σπίτι τον ευχαρίστησα και άρχισαν να προχωράω.Τότε άκουσα την πόρτα το αυτοκινήτου να ανοίγει και σταμάτησα.

"Ζωη... Μου έλειψες πολυ."Τον άκουσα να λεει και γύρισα να τον κοιτάξω.Με πλησίασε και αμέσως τον αγκάλιασα.

"Και μενα μου έχεις λείψει πολύ Αρη"τα συναισθήματα μου εκείνη την ωρα ήταν ανάμεικτα αλλά κυριαρχούσε η χαρά.
Ξαφνικά νιώθω τα σαρκώδη χείλη του πάνω στα μου και την καυτή ανάσα του...