"Senden çok fena hoşlanıyorum, Jungkook."
Son dediğimle donup kalmıştı. Büyük ihtimalle böyle bir şeyi beklemiyordu. Kesin reddecekti. Yavaş yavaş gözlerim dolmaya başlamıştı. Düşüncelerinin benimkilerle aynı olmadığı düşüncesi sarmıştı dört bir yanımı.
"Jimin," diye seslendi.
Kafamı kaldırıp ona baktım.
"Seni çok fena seviyorum," dedi.
Beklemediğim şeyle donup kalmıştım. Ben reddetmesini beklerken, böyle bir şey demesi çok şaşırtmıştı.
Akmak için zaman bekleyen gözyaşlarım, salmıştı artık. Ağladığımı farkettiğinde yerinden kalktı ve gözyaşlarımı sildi.
"Neden ağlıyorsun?"
"Beni sevmeyeceğinden o kadar emindim ki."
Kaşlarını çattı.
"Neden sevmeyecekmişim?"
"Çünkü sen, bilirsin işte. Başarılısın, yakışıklısın, etrafın kızlarla dolu. Bense, çirkin ve hiçbir işe yaramayan biriyim işte."
"Jimin, sen saydıklarının hiçbiri değilsin. Başarılı, kızları bile kıskandıracak güzelliği olan ve yıllar sonra yerini unuttuğum kalbimi farkettirebilmiş birisin. Konuşma böyle."
Diyecek bir şey bulamamıştım. Sadece sarılıp, başımı omzuna koydum.
"Bir daha böyle şeyler için ağladığını görmeyeceğim sevgilim. O güzel gözyaşlarını mutluluktan olsa bile akıtma. Tamam mı sevgilim?"
Kafamı sallayıp, kokusunu içime çekmeye başlamıştım.
