jeonjimin: Aradan geçen on sene, dünyalara değişmeyeceğim iki çocuk, kalbim olan birisi. Aradan geçen senelere rağmen bir kez bile beni üzmemiş, yormamış olan birisi.
Hayatıma iyi ki girdin sevgilim. İyi ki o yorumu attın ve biz şu an iyi ki bu hâldeyiz. Bana verdiğin güzelliklere minnetarım; çocuklarımıza, sevgine, sana. Şu an yanımda uyuyorsun. Kokun burnumda. Yine de özlüyorum seni. Aradan geçen on seneye rağmen ilk günki gibi seni her görüşümde heyecanlanıyorum. Aradan geçen on seneye rağmen ilk günki gibi seviyor değilim seni; daha da başka seviyorum, daha da çok.
Kızıyorsun bana, 'Bunları neden yüzüme söylemiyorsun?' diye. Söyleyemiyorum ki. Seni gördüğümde dilim tutuluyor, kalbim duruyor. Söylesene, sen karşımdayken nasıl konuşayım? Bana, kimseye gülmediğin gibi gülerken nasıl çıksın ağzımdan kelimeler? Kolay değil sevgilim. Sen bana bir başka bakıyorken seni sana anlatmak kolay değil.
Bana bu yüzden kızmana rağmen ertesi gün bunları okurken ki gülümsemen var ya; işte o gülümsemene ayrı bir aşığım. Aşık olmadığım bir yerin var mı ki? Ya da bir özelliğin? Vücudundaki en ufak bir kusura bile aşığım.
Her gün Jaerim ve Yoojin'e dua ediyorum sevgilim; bizi bir araya getirdikleri için. Onlar olmasa bu kadar kısa sürede farkedebilir miydim seni? Bu kadar kısa sürede kurabilir miydik bu minik cennetimizi? Ya da en önemlisi, bu kadar kısa sürede sever miydim seni?
Canımın içi, iyi ki sol yanımdasın ve iyi ki farketmişim seni.
Seni çok sevecek olan,
Minik kocan.
30 Ocak 2028
Bunları yazarken ağladığım doğrudur. Normalde hiç ama hiç romantik değilimdir. Ama konu Jikook ve Bangtan olunca bir âşık kesiliyorum. Sanırım onları bir farklı sevdiğimden. Bana sevmeyi, bağlanmayı, herhangi bir şey için bile hayata tutunmayı öğreten Jikook'a ve Bangtan'a sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.
Konu buraya nasıl geldi hiçbir fikrim yok ama sizi seviyorum çocuklar. Bu sefer gerçekten bitti. İyi ki varsınız♡
