Senin Kücük kalbin benim dünyam <33

Lunapark..

                    17. Bölüm

Rüzgarın yardımıyla ayağa kalktım. Toparlanmalıydım. Suratımı böyle görse daha çok üzülürdü.  Benim güçlü olup ona destek olmam gerekiyordu. Lavoboya gittim yüzümü yıkadım,  dağınık saçlarımı sıkıca ördüm. Onun odasına yaklaştım. Heyecan bastı. Kaybetme korkusu yine sardı bedenimi. Ya yine hasta olursa,  beni bırakırsa endişesi.. Yavaşça kapının kulpunu açtım içeri bir adım attım. Eren,  oturur pozisyondaydı beni görünce gülümsedi. Yanına yaklaştım. Gözlerim dolmuştu,  ağlamamak için kendimi sıktım, o damlalar akmamalıydı gözlerimden görmemeliydi,  yoksa daha çok üzülürdü.

-pofuduk ?

Işte duydum yine onun sesini. Kavuştum ona ama ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilmiyorum.

-Iyi misin ?

-iyiyim pofuduk. sen benden daha kötü görünüyorsun çokmu korktun.

-korktum tabi koca kafalı !! hastalığın olduğunu bana söylemeliydin dikkat etmeliydin.

-ben umrunda değildim ki ?

Umrumdaydın. her zaman beni sana çeken bir şeyler vardı. Ama korktum.Eskisi gibi bağlanmaktan acı , çekmekten korktum. Her zaman umrumdaydın çimen gözlüm. Ama erkeklere karşı mesafeliyim o yüzden hep tersledim seni. Kendimden uzaklaştırdım. Ben sana kıyamam ki..

-umrumdaydın ! sen benim ev arkadaşımsın.

ah beyza ! arkadaşta nerden çıktı. Inanmıyorum yaa. Korkan tarafım hep ağır geliyor.

-ev arkadaşı ?

-Evet şapşal çok korkuttun beni.

Yanına gidip sımsıkı sarıldım. O tatlı kokusunu içime çektim doyasıya. Sonra  yavaşça uzaklaştım yüzü şaşırmış gibiydi. Tabi şaşırır beyza çocuğa hep kötü davran, tersle, evden kov, hırsız de sonrada sarıl tabi şaşırır yani..

-şeyy iyimisin gerçekten hı ? doktoru çağırıyım yüzün soldu birden.

-ıı yok iyiyim ben öhö… höm

Biraz yaklaştım yüzüne elimi alnına koydum. Gözleri faltaşı gibi açıldı. Ağzıda tabi.

-ateşin var. doktoru çağırıcam

-şey biraz uzakta dursan olurmu

-ne ? ha tamam tabiki. kusura bakma.