Only You

6♡

Okul bitince rahat bir nefes aldım. Ama hiç eve gidesim yoktu. Yürüyerek sahil kenarına gittim. İçimde bir huzursuzluk vardı. Sanki kötü bir şey olacak gibiydi. Korkuyordum. Banka oturup arkama yaslandım. Keşke yanımda Camila olsaydı. O zaman gerçekten çok mutlu olurdum. İyi hissedebilirdim. Ama olmayacaktı. Asla olmayacak bir hayal bu.

Daralmıştım. Hava açıktı ama nefes alamıyordum. Her şey, herkes üstüme geliyordu sanki. O sırada telefonum çaldı. Lisa arıyordu. Derin bir nefes verdim. Ve telefonu açtım. "Shawn!" Dedi endişeli bir sesle. "Noldu?" Diye bağırdım. Merak etmiştim. "Camila. Bayıldı." Dedi. Bir anda nefes almayı unuttum. "Ne? Neden bayıldı?" Diye sordum. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. "Bilmiyorum. Birden yere düştü." Dedi. "Siz neredesiniz? Hasteneye gidin." Dedim. "Arabadayız gidiyoruz. Sen de gel, lütfen." Dedi ve telefonu kapattı. Banka tekme atıp koşa koşa taksi bulmaya gittim.

Hastaneye geldiğimde Lisa kapının oradaydı. "Noldu?" Diye sordum burnumu çekerek. Kendimi tutmama rağmen ağlamıştım. Ona bir şey olmasından çok korkuyordum. "Bilmiyorum." Dedi. Beraber bulunduğu odaya gittik. Girdiğimizde yatıyordu. "Kritik bir durum yok, değil mi?" Diye sordum hemşireye. "Tansiyonu düşmüş." Dedi. Camila'ya baktığımda yorgun görünüyordu. Yanına gittim. "Sana bir şey olacak diye çok korktum. Yani korktuk. İyisin dimi? " Dedim. Kafasını olumlu şekilde salladı. Rahatça nefes aldım. Elini tutmak, saçlarını okşamak istedim ama bunu yapamazdım. Tek yaptığım ona bakmaktı.

Camila'yı evine bırakınca ben de eve gittim. Geç kaldığım için annem bir sürü soru soracaktı. Ama içeride yoktu. Odasına baktığımda uyuduğunu gördum.

Kendi odama gittim. Aynamın önünde duran gülleri görünce aklıma bir şey gelmişti. Gülleri, Camila'ya hediye edecektim. Anneme almıştım ama ona tekrar alırdım. Bence sorun yoktu. Hemen üstümü değiştirdim. Tanımaması için simsiyah giyindim. Ufak bir not kağıdı çıkarttım. El yazımı tanımaması için sol elle yazmaya başladım.

" Bu güzel güller senin için. Umarım beğenip mutlu olursun. "

Notu güllerin arasına koyup kol altıma sıkıştırdım. Yavaşça sokağa çıktım. Biraz yürüdükten sonra Camila'nın evine gelmiştim. Bacaklarım titriyordu. Kalbimin ritmi yeniden bozulmuştu. Kapşonumu takıp kapıya doğru yürüdüm. Gülleri ve notu merdivene koyup tüm hızımla koştum.

Eve geldiğimde nefes nefese kalmıştım. Umarım kimse görmemiştir. Güldüm. Bugün ilk defa gülüyordum.

*Ertesi gün*
Uyandığımda hala heyecanım geçmemişti. Rüyamda ikimizi görmüştüm. Okula gitmek için hemen evden çıktım.

Okula geldiğimde Lisa ve Camila sınıfta konuşuyorlardı. Yanlarına gittim. "Günaydın kızlar. Lisa sen bu saatlerde gelir miydin?" Diye sordum. "Camila önemli bir konu deyince hemen geldim." Dedi gülerek. "Neymiş bu önemli konu? Bana da anlatır mısınız?" Dedim Camila'ya bakarak. Güldü. "Gece biri kapıma gül koymuş. Ve not yazmış." Dedi. "Vay. Kimmiş?" Diye sordum. "Bilmiyorum. Eve gidince bahçedeki kameralardan bakıcam. " Dedi. Kamera mı? Napıcaktım ben şimdi. "Hayranın var demek ki. Neyse siz konuşun ben kantine gidiyorum." Dedim. Bir anda yüzüm düşmüştü. Bir çare bulmak zorundaydım.

Tüm gün düşünüp durdum. Ya benim olduğumu anlarsa. Bunu baştan yapmamalıydım. Ne bekliyordum ki? Stresten karnıma ağrılar girmişti. Çünkü okul bitmişti. Derin bir nefes aldım. Artık ne olacaksa olsun, dedim kendime. Bitmiştim ben.

Okul biteli 2 saat olmuştu. Camila, kamera kayıtlarına bakmış olmalıydı. Lisa'yı aradım. Ne yapıp edip konuyu Camila'ya çekmeliydim.

Biraz konuştan sonra "Ee Camila hayranının kim olduğunu öğrenebildi mi?" Diye sordum. " Kameralara bakmış ama kim olduğunu tespit edememiş. Çocuk simsiyah giyinmiş neredeyse hiç gözükmüyor." Dedi. Gözlerimi kapattım. Sanki üzerimden koca bir yük kalkmıştı.

Bir daha böyle delilikler yapmayacaktım. Onun mutlu olmasını çok istiyordum ama.

Kitap okurken telefonumdan mesaj bildirimi geldi. Mesajı okuduğumda yazılana inanamadım. Camila'dan gelmişti.

Camila ♡

Güller için teşekkür ederim.

Ne?!