hagsaeng;; hoseok ✅

on iki;; gömlek

öğrenci ye won, 

sabah gözlerini açmanı beklerken üzerinde duran ve bana ait olan gömleği biraz daha yukarı çekerek göğüslerini kapatmasına yardımcı oluyorum. 

bakışlarım yediğim tırnaklarıma giderken çoktan kanadıklarını görüyorum. 

yanımda yavaşça bir hareketlenme olduğunda ise dün geceyi düşünmemeye çalışıyorum. 

kendine geldiğinde ise uzun bir süre sessiz kalıyoruz. ne diyeceğimizi bilmiyoruz ve aynı zamanda dün ne bok yediğimizi de. 

ancak ayağa kalktığında, "nereye?" diye soruyorum. 

"eve," diyorsun. 

"çilingir çağırmadık." 

derin bir nefes alıp saçını yukarıdan topladığında kendi kıyafetlerini hızlıca giyiyorsun. "burada daha fazla kalamam." 

"dur," diyorum hızlıca yataktan çıkarken. çıplak üstümü gördüğünde bakışlarını kaçırırken yanına gelip yanaklarından tutuyorum. "pişmansın." 

"sen öylesin." 

başımı iki yana sallıyorum. "değilim." gülmeye başladığında neden güldüğünü anlamaya çalışıyorum. "ne?"

"pişmansın ve ben de pişmanım. bunu iyi düşün." 

kaşlarım çatılırken, "neden pişman olayım?" diye soruyorum. 

"çünkü sen müdürsün, ben de öğrenciyim. bu mantıklı geliyor mu?" susup ne diyeceğimi bilemezken kendini benden kurtarıp odadan çıkıyorsun. 

bense düşünmemi söylediğin şeyleri düşünüp duruyorum. 

-okul müdürün ho seok.