Heart Of Calmeon

SIMULA

Prologue

"Care to explain what is this!?"

Matigas at may diin kong tanong sa aking sekretarya habang itinuturo ang mga papeles na nasa mesa ko.

"Ahm.. let- me explain Sir." kinakabahan at hindi siya makatingin sakin ng diretso habang nag sasalita.

"Anong sinabi ko sayo! I told you not to bring this fucking-shit- of paper here in my office and I don't care if it's urget, what I said is clear." sabi ko na may halong pagka irita. Binalingan ko ang mga papeles sa harap ko at inihagis ko sa kanya.

"Get out! Ayoko nang makita pa yang pagmumukha mo. You're fired!" Matigas kong sabi.

Umalis naman siya nang office ko ng nanginginig sa takot at hindi na nagsalita pa. Pagkalabas niya ng pinto siya namang pasok ng isang bwisita.

"Easy there Calmeon Domenic Sanford." Poker face niyang sabi habang papasok sa aking opisina.

"Don't call me by my whole name Ceodore Riskier Sanford II, Can't you see. I'm busy wala akong panahon para sa mga walang kwentang bagay."

"You speak more than 5 syllable. Improvements."

Tsk. Tiningnan ko lang siya ng matalim at ginantihan naman niya ko ng isang malamig na tingin.

"So, what's bring you here?" Tanong kong walang gana.

"You need to go to England." sabi niya na tamad na tamad at umupo sa sofa ko. Akala mo napaka daming sinabi na ikinapagod niya. Seriously? Magkadugo nga kami.

"When?" I ask, habang abala sa mga papeles kong dipa tapos.

"Now." sabi niya nang nag kibit balikat lang.

I close my eyes and think. wala siyang kwentang kausap.

Minutes later.....

"Ready my flight,  I'm going to England" sabay patay ko nang tawag at naghanda na sa pag alis.

Deyne Willful's POV

~England~

"Good morning, your Highness" mga bati nilang nag pangiti sakin.

"Good morning too." I greet them back.

Nakasuot ako ng isang dilaw bestida na hanggang taas ng aking tuhod na pinarisan ko ng sandals na kulay puti din at kwintas na nakasuot sakin simula pa nung bata ako. I don't know kung sino ang nag bigay but, i think a very special person.

I go outside and go to my favorite plase. Our garden. Lumabas ako sa aming palasyo at nagtungo sa hardin kung saan nadun ang mga paborito kong pulang mga rosas.

Dito lang ako namamalagi tuwing lalabas ako ng palasyo. Hindi kase ko nila pinapayagan lumabas sa labas talaga. Lalo na ang aking mahal na lola. She's afraid to lose me, She think that this is the best way to keep me. paano naman ako diba.

All my life I've been here in the Palace. Thinking what is in the outside, searching for more... thinking for more...

Nag mumuni muni lang ako hanggang matapos akong mag isip kung anong gagawin ko.

HINDI ko alam kung anong ginagawa ko pero nakita ko nalang ang sarili kong nasa aking kwarto at nag mamadaling mag empake.

Konting damit,  konting pera at hindi ko na binalak pa na dalhin lahat ng mga credits cards at black cards ko. Dahil panigurado mahahanap nila ko kaya iniwan ko lahat.

Mamayang gabi na ang aking pag takas. Sana walang makapansin.

Calmeon Domenic's POV.

She's beautiful, No a Gorgeous is the right term to describe her, I never met women like her. she's like an Angel. Tila makabasag pinggan ang angkin nitong ganda.

Nakadilaw lang siyang bestida ay kumikinang na ang kagandahan niya, napakadaming matang nakatingin sa kaniya at pinapanood siyang humanga sa paligid. maputi siya, sobrang puti na talagang alagang alaga ang kaniyang balat. Kanina ko pa siya pinagmamasdan simula ng pumasok siya sa airport at ang masasabi ko lang ay, masyado siyang inosente. 

Kung titingnan ay parang ngayon lang siya nakalabas nang lungga niya. Akala mo ngayon lang nakakita ng tao tss. masyadong makaluma, taong matapobre, sa palagay ko'y parehas lang siya ng ibang mayayaman sa paligid mapag mataas at maarte sa katawan.

Mayabang ang isang to, kung sabagay may ipagmamalaki naman, kaso hindi niya yata alam na isa siyang distraction. Halos nahakot na niya yata lahat ng mga lalaking manyak sa mundo. Kung silayan siya ay akala mo hinuhubaran. Mukhang gusto naman niya kase mukha siyang nasisiyahan pa sa nakukuha niyang atensyon.

Hindi uubra sakin ang mga ganyan. Dapat sa kanya pinag susuot ng mga hindi masyadong revealing yung balot na balot para walang maka agaw. Gusto ko yung ako lang ang makaka kita, Yung tipong kinukulong sa bahay habang hinihintay ako para asikasuhin. Maalaga at Mapagmahal.

Anong ginagawa mo Dome. What's wrong with you? Bullshit! Kanina lang ay pinupuri at nilalait mo at ngayon gusto mong mapasayo. Hindi ko siya type. But, Why my heart is beating so fast. damn shit!

What's wrong with me?.

Deyne Willful's POV.

NAABUTAN ko nalamang ang sarili kong nasa airport na ngayon. Hindi ko alam kung nasundan ba ko ng mga tauhan ni lola o ano. Basta ang mahalaga nandito nako wala nang atrasan to. Pero saan nako pupunta ngayon?

I was thinking habang nakatanaw sa napakalaking airport ng bansang England. At pumasok na ako sa loob.

"Ma'am excuse me. Your I'd" sabi nung guard.

"Oh- sorry I didn't know. Here's my I'd" sabi ko at inabot sa kanya ang I'd ko. Sana lang ay hindi ito makaabot kay lola. sana hindi niya tingnan ang apelyido ko.

Matagal niya kong tinitigan kaya inayos ko yung shades ko. Naka dilaw padin akong bestida dahil nag mamadali ako kanina. Nag side view ako para hindi niya gaano makita ang mukha ko.

"Faster woman!" sabi nang isang kasunod kong mga late 40s siguro.

Narinig naman yon ng guard at ibinigay na ang id ko.

"Thank you" at dali dali nakong pumasok sa loob ng airport ng England.

Salamat naman at pinapasok ako.

Pag pasok ko halos malula ako sa dami nang tao. Eto ba ang mundo sa labas? parang ang saya nila. halos hindi ko mapigilang mapangiti habang minamasdan ang paligid. Binaba ko ang shades ko upang makakita ng maayos. This is it. This is what I called freedom. Inayos ko ang damit ko at lumakad nang nakataas ang noo. Yon ang lulan sa akin ng lola.  Magkaroon daw ako ng self confidence at respectful.

Dali dali akong pumunta sa bilihan nang tickets at pumila. I did not know where i was going but, the important is to get me out of this place.