Heart Of Calmeon

Kabanata 2

'Your Highness please come back..'

Deyne Willful's POV

Habol ang hininga ko nang magising ako. Wait. Where I am? 

I scan the whole place. I remember that I enjoying watching the sunset. Why I am here?

"Your awake." Boses ng lalaking ngayon ko lang narinig.

Nilingon ko siya at pinakitaan ng naguguluhang expression. what i'm doing here? Why i am here? Tanong ko sa aking sarili na nag hahanap ng kasagutan.

Mukhang nabasa naman niya na naguguluhan ako.

"You're here at my place. I see you out there lying on the corner of my house." He said while looking at me, fervently.

"Oh- thank you for a accepting me here at your place." I said not even to dare to look at him.

Lumingon lingon ako sa paligid upang makaiwas sa mga mata niya. Sa mga mata niyang nakakatakot. Dangerous eye. Naagaw ang atensyon ko ng isang painting. The girl behind the three looking at me straightly.

"Are you hungry? I cooked some food." He asked. And lead to the kitchen i think.

Naputol ang pag tingin ko sa painting at tumingin sa kanya. He's tall, have a very manly voice, A broad shoulder, slender eyes, a pointed nose and white skin.

He's nice. I think

I stand and scan the whole place one more time. Mas maganda pala sa loob ang disenyo nito. Nag aagaw ang puti at asul. Kay sarap sa mata ang mga kulay nito. May sofa, Tv, may mga paintings na bumagay sa tema ng bahay.

Inayos ko muna ang aking sarili bago sumunod sa kanya.

Pagpasok ko sa kitchen niya. Nakita ko siyang nag pre-prepare ng pagkain sa table.

"Hi" naiilang kong sabi habang pinaglalaruan ko ang dalawang hintuturo ko sa aking daliri.

Tiningnan niya lang ako at umupo.

He sit on the chair. Kaya ginaya ko na siya. I sit on the side.

Tiningnan ko ang mga niluto niya. Its fried and some of the food is i don't know what its called.

Dahan dahan kong tinikman. It's taste fine and good.

Nagsimula na kaming kumain at masasabi ko lang na bukod sa mabait ay magaling din siyang magluto. Daig pa mga chef sa palasyo.

Palasyo. kamusta na kaya sila don? Nag aalala na siguro si lola. Sana okay lang sila.

I sigh deep.

"Are you done?" Tanong niya.

Napansin kong tapos na pala ko. Kaya tumango ako bilang pag sagot. Siguro sa sobrang gutom ko ang bilis kong nakakain.

"Yes. thanks for the food." I said shyly.

He stand, I look at him while he put the dishes on the sink.

After he put that, he look at me. "Follow me." Utos niya at nag lakad na papalabas ng kitchen.

Sumunod naman ako sa kanya.

Naabutan ko siyang umupo sa pang isahang upuan kaya umupo ako sa mahabang sofa kung nasaan ang mga bagahe ko.

"Why are you here?" Tanong niya

"Actually i dont know where I am right now. I'm a new here. I'm from England." I said looking at him directly.

He nodded. Trying to identify, if I'm telling the truth.

"I see." He said.

Silence

Silence...

Mga ilang minutong katahimikan ang nangyari kaya kinabahan ako. 

After the long silence. His phone ring loudly. Tila nagulat ako sa biglaang pagtunog. Nanlaki tuloy ang aking mga mata.

"Excuse me." Paalam niya at pumasok sa isang kwarto ng kaniyang bahay.

Huminga ako nang malalim, dahil nakalimutan ko na yatang huminga dahil sa mataimtim niyang pagtitig.

Tumayo ako at naglakad lakad sa loob ng kaniyang bahay.

Nadako ulit ang aking paningin sa mga paintings,  para bang sa mga likod nito may nakatagong kwento. Masasakit na kwento, dahil panay babae itong nag iisa, walang kulay kundi itim at ang mismong papel lang ang nagsilbing puti.

Hahawakan ko na sana isa isa nang bigla siyang sumulpot.

"Don't." He said using a very dangerous voice. Hindi ko alam kung saan siya galing. Bakit ang bilis naman niya yatang makabalik.

Tila tinakasan naman ako ng dugo sa buong katawan dahil sa putla nang nilingon ko siya.

"I-m sorry. I didn't mean to meddle your things here. I'm sorry. " Sinasabi ko nang naiiyak na. napayuko pako, I'm afraid of him now, because of his scary voice.

"You can stay here if you want but, Don't do anything stupid, Just don't interfere my things. Clear." he said.

"Alright." I said habang nakayuko padin. Natatakot akong tumingin sa kanya dahil parang nagliliyab ang mata niya sa puot.

"By the way, you can use the other room there." he said, sabay turo sa kanan ko kung saan may isa pang kwarto.

"Thank's." Sabi ko at kinuha na ang mga bagahe ko. Siya naman pumasok na sa kwarto niya.

Nagtungo ako sa kwarto kung saan niya tinuro. Pagpasok ko sumalubong sakin ang malinis, at walang gusot na kobre kama, napaka ayos nito at masinop ang bawat sulok.

I feel uncomfortable because i use to rest with a huge bedroom. but- seriously Deyne.. no buts okay just sleep.

Ceodore Riskier's POV

"What's the matter bro?" Bungad ko agad pag pasok ko sa aking kwarto. Iniwan ko muna yung babaeng England sa salas ko.

"What the fuck-man, nasaan na yung pinagagawa ko? Seriously Risk ilang araw nayon. Seryoso ka paba? Baka hindi na at maibigay ko nalang ito sa iba."

Tss. ang diwara talaga ng taong ito.

"Relax okay. Chill. I have an information about that. I'm gonna talk to you after I'm done here." I said.

"Why? It is important?" Tanong niya.

"Kaylan kapa natutong magtanong Kalma."

"Just asking asshole."

"Tss."

"I need it now. Go bring yourself here sooner or I'm gonna wreck your neck Ceodore Riskier Sanford II." Sabay baba ng tawag. Hindi ko talaga maintindihan ang takbo ng utak ng lalaking yon. Makalabas na nga lang.

Nabungadan ko agad si babaeng England na papalapit sa mga paintings ko. Bago pa niya tangkaing hawakan ay pinigilan ko na siya.

I don't like people who integrate my things specially my artworks.