Heart Of Calmeon

Kabanata 1

'Every girl have a fantasy, tulad nang isang tulad ko. Ayokong mabulok nalang sa palasyo gusto kong maranasan ang mga nararanasan ng iba, ako nandito pinagsisilbihan ng lahat pero hindi makuntento. I want freedom, i want to explore and adventure. At ngayong malaya na ko ano kaya ang gagawin ko.'

Calmeon Domenic's POV.

"Damn them for provoking me! I'll make sure, they'll fucking regret it! They mess up with the wrong people." I said with rage.

Halos mapalunok ng sabay sabay ang aking mga tauhan. Dahil sa nagniningas kong mga mata.

Nandito kami sa conference room. At malalaman kong may kumakalaban sa aking kompanya. Madudurog ang sino mang haharang sa dadaanan ko dahil sisiguraduhin kong walang matitira sakanila ni katiting na sentimo.

Tumayo ako at tinuro ang mga taong kaylangan ko ngayon.

"Dave hack their computers siguraduhin mong makukuha mo lahat ng impormasyon. All of you back to work And, Olivia come with me." Sinasabi ko habang dirediretso sa aking opisina.

"So what's the matter? Gusto mo naman atang masolo ako. Ikaw naman Sir. Di makapagpigil." sabi niya nang makapasok sa aking opisina. Lumapit pa siya sakin at hinawakan ako sa dibdib na parang nang aakit. What a Slut. Bitch.

"You. are. fired!" I said, emphasizing each word.

"What? Why!?" Gulat niyang tanong.

Tiningnan ko siya nang walang gana "Are you deaf. I said You're fired!"

"But- Sir Calmeon, baka pwede natin tong pag usapan. Let's talk." nag papaawa pa niyang sabi habang nag sisimulang lumapit ulit sakin at amba niya kong hahawakan ay pinigilan ko.

"Don't you dare. Olivia, I don't need you here in my office. So get out 'cause i don't wanna see your face anymore. Get out."
Tuloy tuloy kong sabi na may diin dahil hindi kona mapigilan ang aking galit. Hindi ko na siya pinagsalita pa. I don't need her, i don't need a traitor.

"You will regret it Calmeon. You see, i will come back."  Galit niyang sabi at nag mamarsyang lumabas ng aking opisina.

Hindi ko siya pinansin at hinayaan siyang lunabas. Pumikit ako at nag isip.

When i open my eyes, i took my phone on my table and dial a number of a friend who can help me with this.

"Long time no talk, Dome. What can I do to my dearest friend." Bungad niya.

"I want you to investigate my employee. Her name is Olivia T. Cameron my former assistant." sabi ko nang tinitingnan ang resume niya.

"Aye' captain, is that all?" sabi niya

"Yes." I said and end the call.

Deyne Willful's POV.

PHILIPPINES yan ang nakasulat sa malaking karatola. I'm here in the Philippines. No enough money, no friends, no acquaintance. Paano na ako ngayon? Saan ako kukuha ng pera at pagkain? At higit sa lahat nagugutom nako.

Tumambad sa akin ang init at alikabok. Napaubo nalang ako dahil nakasinghot pako ng usok.

Mukhang napadpad ako sa isang probinsiya dahil bukod sa maliliit ang bahay ay bukirin din ito.

Habang nag lalakad ay pinagmamasdan ko ang buong probinsiya. Hiwa-hiwalay ang bahay dito at sobrang tahimik ni hindi pako nakakakita na may dumaan na sasakyan at taong naglalakad bukod sa akin.

"I'm hungry."

"I'm hungry."

"I'm hungry."

Eight letters and three syllables.

Yan ang paulit ulit kong binabanggit habang patuloy na naglalakad. While walking on the street, i find a house, my two eyes is focus on that house. Hindi ito kapansin pansin subalit kung susuriin mong mabuti ay mapapahanga ka. This house have a wonderful design. So peaceful.

Hindi naman ako mapanglait na tao at lalong hindi ako mapanghusga. But this house it's so refreshing.. beautiful.

I go to that house, it's small but have a beautiful garden. I think i will surely like living here.

This is what i called life.

"Hello? Is any body there?" Nang makalapit ay siya namang sigaw ko. Paulit ulit akong nag tatanong ngunit walang nag bubukas ni wala akong naririnig kaya wala sigurong tao.

I sigh. Kanina pako naglalakad at hindi pako nag papahinga. I feel dizzy, hindi pa ako nakakakain ng umagan at tanghalian. bakit ba kase hindi ko naisipang mag baon ng pag kain. May jetlag pako.

I sit on the corner of the house. Feel the silence and feel the noises of the little birds. And besides, pinagmamasdan ko ang nag aagaw na dilim at liwanag sa kalangitan. The sunsets.

Hindi ko namalayan sa sobrang pagka gutom at pagkapagod ay nakatulog nako.

Ceodore Riskier's POV.

"Man, saan ang lakad natin? mukhang gayak na gayak ah." Sabi ni Teller Sacred, one of my friend.
Nandito ako ngayon sa tambayan namin ang Secluded Identity Boundary.

"Pupunta ka ba sa Rest house mo sa probinsiya?." Tanong ni Cancer.

I nod on him. sign of my answer.

"So, ano pang ginagawa mo? Go, hindi ka namin kaylangan dito." sabi nang kakambal ni Cancer Blood, his name is Cruel Harsh.

Base on his name. Makikilala mo siya. Harsh kasing magsalita.

"I'm going." Sabi ko at tumayo na. I start walking when i heard the twins. They agrue because of me.

"Seriously Cruel. Why are you so harsh on Riskier?" Sabi ni Cancer

"Excuse me. Cancer, he deserve that. baka nakakalimutan mo siya ang-" Naputol ang sinasabi ni Cruel ng mag salita ulit si Cancer.

"I know. Pero kaylangan ba talagang ganon?" Cancer ask to his twin.

Narinig ko nalang yan habang papalabas ako ng Boundary.

Tss. I know Cruel, you don't need to slap that in my face.

KASALUKUYAN akong papunta sa Rest house ko sa probinsiya. Taon taon ay bumibisita ko sa aking bahay dito. Para mag isip at alalahanin ang mga alaala ko kasama siya. nandito kase ang mga alaala niya.

Nang makarating ako sa aking probinsiya, tumuloy muna ko sa grocery store sa bayan. Baka kase walang pag kain nagugutom pa naman ako. Pagkatapos kong bumili ay nag patuloy na ang byahe ko hanggang makarating.

Hugis kubo ang Rest house ko. Maganda ang pagkakadesenyo nito at may malawak na hardin. maliit kung titingnan sa labas pero kapag naka pasok ka ay sakto lang naman.

Leading to my rest house I see in the shadow of my eye, that there has a girl sitting in the corner of my rest house.

How the girl is being here? Tanong ko sa isip ko.

Lumapit ako upang kalabitin ngunit hindi paman ako nakakalapit ay bumagsak na ito. Buti nalang at maagap ako kaya nasalo ko siya agad.

Mukhang kanina pa siya nag hihintay at nakatulog. Binuksan ko ang pinto at pinasok siya. Inihiga ko siya sa sofa at pumunta ng kusina upang mag luto.

Sino kaya siya? Mukhang ngayon ko lang siya nakita. Base sa itsura niya ay mayaman siya. Bukod kase na napaka puti ay, may kulay din ang buhok nito na parang ganon sa mga Americana.