KÜÇÜK İŞÇİNİN KAYIP GÜNLÜĞÜ

KORKUYORUM

Çok korkuyorum.. Hem Hülya hem de ustam aklımdan çıkmıyordu. Onları düşünmeden edemiyordum. Sanki hepsi benim yüzümden olmuştu. Hülya'nın kaçırılması ustam'ın hastalanması... Bütün bu düşünceler aklımda dolaşıp duruyor, bir türlü çıkmıyordu. Derken bir telefon geldi arayan Hüseyin di. Açtım, açar açmaz çabuk hastaneye gel dedi. Telaşlandım kötü bir şey oldu hissine kapıldım. Bu sırada bütün yaşadığım olaylardan bunalıma girmiştim adeta. Biraz kafamı dinlemek için deniz kenarına gitmiştim. Hemen hastaneye koştum. Geldiğimde soluk soluğa kalmıştım. Derin derin nefes alıyordum. Herkesin yüzünde bir damla yaş vardı birbirlerine sarılıyorlardı. Çok korkmuştum bir de Hüseyin telaşlı bir şeklide çabuk hastaneye gel deyince... Hemen; 'ustama ne oldu' diye bağırdım . Bir an herkes bana baktı ve onca kişiden sadece Hüseyin gülerek 'USTAM KONUŞTU, GÖZLERİNİ AÇTI' dedi. İnanamadım. Çok mutlu olmuştum. Sevinçten Hüseyin'e sarıldım. 'peki siz neden ağlıyorsunuz' dedim. 'Bunlar mutluluk gözyaşları' dediler. Sustum bir şey diyemedim ve anladım ki göz yaşının mutluluğu da varmış. Yüzümde güller açıyordu. Hüseyin 'Hülyadan bir haber var mı?' dedi yüzümde ki gülücükler uçtu gitti. 'Anladım' dedi. Biraz sonra yanımıza polis memuru geldi ve Hülya'nın izini buldukları söyledi. Çok sevinmiştim. O sevinçle polis memurunun boynuna atladım, Hüseyin'e sarıldım. 'Peki nerede?' dedim 'Eski fabrikada saklıyorlar dedi. 'Fakat hangi fabrikada sakladıklarını tam bilmiyoruz hepsine baskın yapacağız siz hiç merak etmeyin. Şimdi siz gidin biraz dinlenin biz size haber veririz.' dedi Ben bu haberi aldım ya artık hiç dinlenemem. Olaylar iyiye gidiyordu inşallah kötü bir şey olmaz. Saat çok geç olmuştu hastane koltuklarında uyuyakalmışım. Ustanın eşi hadi git sen yat, bir şey olursa ben sana haber veririm dedi. Hüseyin çoktan gitmişti. Bende bir tane hastahane odasına gidip yattım. Haber bekliyorum fakat hala daha haber gelmedi. Yazıma yavaş yavaş son verirken William'ın şu dizeleri aklıma geldi;

Yağmuru seviyorum diyorsun,

yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...

Güneşi seviyorum diyorsun,

güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...

Rüzgarı seviyorum diyorsun,

rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...

İşte,bunun için korkuyorum;

Beni de sevdiğini söylüyorsun...

William Shakespeare