Hüzün artık elime yüzüme bulaşmış, peşimi bırakmıyordu. İçimdeki küçük kız karanlıktan korkmasına rağmen her geçen gün karanlığa doğru çekiliyordu. Yalnız kalmaktan korkarken yalnızlığın temsili haline gelmiştim. Acıyordum.. her bir zerrem acıdan kıvranıyordu. Fakat merhemim yoktu ne yazık ki. Artık başka çarem yoktu. Batıyordum. Yalnızlık ayaklarımın dibinde bir bataklık olmuş beni içine çekiyordu..
*
Benim masalım "Bir varmış, bir yokmuş." diye değil, "Biri varmış, hiç yokmuş." diye başlıyordu.
İyilerin kazandığı, kötülerin kaybettiği masallar gibi ilerlemiyordu maalesef hayatım. Kötülerin galip geldiği bu masalın sonunda gözyaşları kurumuş, gülmeyi unutan suratım mimik oynatamayacak hale gelmişti. Hislerim körelmiş, sevgiye aç ruhum kapatmıştı kendini zihnimdeki karanlık odalara.
Bu masalın sonunda küçük bir kız çocuğunun yaşadıklarını öğrenenlerin gözyaşları kalmıştı geride...
"Dün gece ufacık bir çiçek solmuş
Bugün yeniden güneş doğmuş
Bak burada küçük bir kız ölmüş
Ruhu büyüyüp kadın olmuş"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUSKUN • Maskelerin Ardında
Narrativa generaleBenim masalım "Bir varmış, bir yokmuş." diye değil, "Biri varmış, hiç yokmuş." diye başlıyordu. İyilerin kazandığı, kötülerin kaybettiği masallar gibi ilerlemiyordu maalesef hayatım. Kötülerin galip geldiği bu masalın sonunda gözyaşları kurumuş, g...
