Gözlerimi açtığımda, karşılaştığım garip oda ile kaşlarımı çattım. Nerde olduğumu bilmezken hızlıca ayağa kalktım. Oldukça lüks bir odadaydım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaşlarımı çatıp nerde olduğumu tahmin etmeye çalışırken aklıma dün gecenin gelmesiyle panikle cama koştum. Neyse ki, normal bir caddedeydik. Bu durumda kaçabilirdim! Sırıtıp odanın kapısını açıp içeriyi dinledim. O şerefsiz evde ise kaçamazdım. Koridordan ses gelmeyince yavaş ama seri adımlarla aşağıya indim. Demek iki katlıydı. Zengin it. Karşıma çıkan koridora girip, yandaki salona kapısından baktım. Boştu. Bu sefer yavaş adımlarla mutfağa ilerledim. Kafamı uzattım. Orda da yoktu. Rahatlıkla soluklandım. Geri zekalı herif, evde yoktu. Gülümseyip kapıya yöneldiğim sırada ensemden tutulmam ile irkildim ve ufak bir çığlık attım. "Nereye gittiğini sanıyorsun Min Yoongi?" Şerefsiz... Evdeydi demek. Kaşlarımı çatıp ona döndüm. "Bırak beni seni pislik. Evime gideceğim." O ise usanmış gibi iç geçirdi ve bana döndü. "Evin artık burası balım. Babacığın ile yaşayacaksın." "Ha? Ne sikim saçmalıyorsun sen?" O da gülümseyip, bana yaklaştı. Beni tek hamlede kucağına alırken kıpırdayamamıştım bile. "Şimdi önce kahvaltımızı yapalım, sonra sana her şeyi anlatacağım güzelim." Mutfağa girdiğimizde yeni fark etmiştim. Oldukça ferahtı mutfak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O sırada gözüme büyükçe bir mama sandalyesi çarptı. O ne içindi diye düşünmeden edemedim. Ancak adam oraya doğru yönelince, beynimde şimşek çakmış gibi hissettim. Hızlıca ondan kurtulmaya çalıştım. "SİKEYİM HAYIR! BENİ ORAYA OTURTTURAMAZSIN!! HAYIR!!" Ancak çok geçti. Çoktan beni sikik yere oturtturmuştu. Kemeri de arkadan bağlamıştı şerefsiz it. Ne kadar çıkmaya çabalasamda nafileydi. Önümdeki yemek konulan yere vurmaya başladım. "Çıkar beni!" O ise beni takmadan, tezgahta bir şeyler yapıyordu.
Sonunda bana döndü, elinde içi garip bir püre ile dolu olan bir tabak vardı. Tek kaşımı kaldırıp ona baktım. O da tabağı önüme plastik bir kaşık ile onu koydu. Ardından, hızlıca tezgaha geri dönüp bir bardağa sıkma makinesinden portakal suyu olduğunu tahmin ettiğim bir şey doldurdu. Onu da önüme koydu. Ardından eğilip saçlarıma öpücük kondurdu. "Afiyet olsun bebeğim." Ne diyordu lan bu değişik? Asla bu saçma şeyi yemezdim. Onun önüne baktım. Yuh amk. Bir kuş sütü eksikti. Şerefsiz köpek. Tekrar önümdeki şeye(?) baktım. "Ben bunu yemem." Bana döndü. Sandalyesini bana doğru çekti. "Gel bebeğim, babacık sana yedirecek." Eline kaşığı alıp, kaşığı püre ile doldurdu. Ağzıma doğru uzattığı sırada, sinirle kaşığa vurdum. "Anlamıyor musun beyisiz herif! Yemem ben bunu!" Birkaç saniye hiçbir tepki vermedi. Sinirli bir iç geçirme doldurdu kulaklarımı. Bir anda saçlarımdan tutması ile çığlık attım. Kafamı sandalyenin arkasına sertçe vurduğunda, gözlerim dolmaya başladı. "TANRIM YAPMA!" O ise beni umursamıyor birkaç kez daha vurmuştu. Ağlamaya başlamıştım, beni mama sandalyesinden hışımla çıkartıp yere fırlattı. "Sana uslu durmanı söylemiştim." Belindeki kemeri çıkardığında şokla gözlerimi ona diktim. "Y-yapma.. Yalvarı-rım.." O ise umursamadan üstümdeki tişörtü yırtmıştı. Sırtıma vurmaya başladığında acıyla haykırıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Canım çok fena yanıyordu. Kemiklerim sızlıyordu.
Sonunda o durduğunda, benim ağlamam durmamıştı. Göz kapaklarım ağırlaşırken vücudumun her bir kası acıyla kasılıyordu. Kendimi koruyabileceğimi sanmıştım. Ama yapamamıştım. Vücudum titrerken, beni kucağına aldığını hissetmiştim. "Ssh.. Sakin ol bebeğim. Cezanı aldın, şimdi güzelce kremlerini sürelim." Ardından beni bir odaya götürdü. Ama gözlerim acıdan kapanmıştı bile.
