ᴀɴɢᴇʟ

F I F T E E N

Τραγούδι:
I love you- Billie Eilish

I love you and i don't want to but I love you

Ο χρόνος κυλάει αφήνοντας πίσω του αναμνήσεις και εμείς μένουμε στάσιμοι. Ζητάμε λύτρωση των ψυχών μας ενώ δεν κάνουμε τίποτα για να την αποκτήσουμε. Ποθούμε έρωτα και αγάπη και όταν τα λάβουμε,τα καταστρέφουμε με τα ίδια μας τα χέρια. Μα έτσι είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος. Καταστροφέας και ψεύτης. Κανένας δεν διαφέρει,όσο και αν θέλει. Όλοι μας πεθαίνουμε με τα χέρια μας βαμμένα με αίμα και με τις αμαρτίες μας να λούζονται σε αυτό.

Ο καθένας μας θεωρείτε διαφορετικός και μοναδικός. Και είναι. Μα η διαφορετικότητα δεν είναι το φύλο ή ο τρόπος ζωής,μα τα συναισθήμα και οι σκέψεις του. Οι επιλογές και η αντιμετώπιση. Η ξεχωριστή οπτική γωνία του καθενός.Δεν είσαι ιδιαίτερος αν έχεις διαφορά στην εμφάνιση αλλά στην ψυχή.

Και τώρα που τα γράφω ακόμα δεν έχω καταλάβει την κυριολεκτική έννοια της διαφορετικότητας,μα δεν σταματάω.

------

3 μήνες αργότερα.

Ακούμπησα το κεφάλι μου προσεκτικά στον τοίχο που βρισκόταν πίσω μου και έκλεισα τα μάτια μου. Ένιωθα το βλέμμα του πάνω μα εγώ τον εγνόησα και εισέπνευσα μια τζούρα από το τσιγάρο μου.

"Τί εννοείς;" Τον ρώτησα αντικρίζοντας μόνο το σκοτάδι των βλεφάρων μου. Ο καπνός με έπνιγε και τα μάτια μου βούρκωναν.

"Εννοώ πως είσαι ερωτευμένη μαζί μου, με λατρεύεις. Δεν αντέχεις μακρυά μου,σου έχω γίνει εξάρτηση. Μα βλέπεις μωρό σε αυτήν την σχέση νιώθεις έτσι μόνο εσύ.", σταμάτησε για λίγο και με πλησίασε απειλητικά. "Δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου και το ξέρεις. Μου κέντρισες το ενδιαφέρον, ήθελα να σε αποκτήσω,μα εώς εκεί. Δεν είσαι αυτό που αναζητάω." Έκανε μια παύση και συνέχισε γελώντας. "Βασικά εσύ μπορεί και να με έχεις πρότυπο ε; Είσαι τόσο αφελής."

Άνοιξα τα μάτια μου και τα κάρφωσα στα, πλέον, αδιάφορα δικά του. Κρύβοντας κάθε συναίσθημα και κάθε λυγμό κάτω από λίγες λέξεις. "Είσαι απλά υποφερτός." Είπα και ξανά ακούμπησα το δηλητήριο στο στόμα μου συνεχίζοντας. "Δεν είμαι ότι στο καλό νομίζεις ότι είμαι. Το κεφάλαιο έρωτα το έχω κλείσει από την ζωή μου. Πριν με πεις δειλή, δεν φοβάμαι να πληγωθώ αλλά να πληγώσω. Οπότε όχι,δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Απλώς σε συμπαθώ,αυτό σε κάνει άξιο για εμένα επειδή τα άτομα που πάω είναι λίγα και μοναδικά." Σταμάτησα απότομα και περίμενα την απάντηση του. Η κάθε πρόταση χτυπά αδιάκοπα όλο μου το σώμα. Το νιώθω να μουδιάζει,μα δεν τα παρατάω.

Πόσο με άλλαξες μωρό μου.

"Άρα με αγαπάς." Είπε με ένα μείδιασμα ειρωνικά και έκατσε δίπλα μου στο βρώμικο δάπεδο.

"Δεν θεωρώ την αγάπη τόσο σοβαρή όσο λένε. Όταν αγαπάς κάποιον σημαίνει ότι τον νοιάζεσαι. Ότι θες να τον προστατέψεις. Ότι αντέχεις να τον συγχωρέσεις όσες φορές και να σε πληγώσει. Ότι θα δέχεσαι την καταστροφή του και θα την κάνεις δικιά σου. Αγάπη μωρό μου,δεν είναι ο έρωτας. Έρωτας είναι να τρελένεσαι,να χάνεις την λογική σου, ο άλλος να σου γίνεται εμμονή. Κάθε πράξη να είναι απερίσκεπτη. Να θες να πεθάνεις με τον πόνο του άλλου. Αν το πάρεις έτσι ναι, σε αγάπησα. Και θα σε αγάπαγα κι άλλο. Κρίμα που δεν το αξίζεις." Δεν μίλησε πολύ μετά από αυτό. Πέταξε ένα ξερό μάλιστα και ένα να προσέχεις και έφυγε αφήνοντας το τσιγάρο του να μισοκαίγεται δίπλα μου.

Ειρωνία οι ομοιότητες μου μαζί με αυτό.

Μετά από λίγο έφυγα και εγώ
και δεν επέστρεψα.

Άλλαξα κεφάλαιο. Έγραφα πλέον καινούργια σελίδα. Δεν γύρισα πίσω. Πόνεσα, έκλαψα, μα έμεινα στάσιμη. Μετά από λίγο καιρό είχα καταλάβει πως όντως τον ερωτεύτηκα,μα ήταν πια αργά. Εκείνος άλλαξε βιβλίο. Δεν ξανά έμαθα νέα του. Έφυγε από την πόλη με ένα πακέτο τσιγάρα και τον αναπτήρα μου. Πλέον είχαμε αλλάξει και οι δύο. Μείνανε δύο κατεστραμμένες ψυχές αλλά είμασταν υπερβολικά εγωιστές για να το παραδεχτούμε. Όμως,αυτό είναι αγάπη. Να απολαμβάνεις την καταστροφή που σου προσφέρει ο άλλος.

Έπειτα,προσπάθησα να τον ξεχάσω. Έβγαινα, έκανα παρέες, έπινα, κάπνιζα, πόναγα. Και όταν τα κατάφερα,μετά από 8 μήνες,τον ξαναείδα.

Και έτσι απλά άρχισε η ανάστασή μου.
Στέφανε,πονάω.

Και τέλος. Δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτή η ιστορία τελείωσε. Ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά που με υποστήριξε. Είχα σκοπό να κάνω και δεύτερο βιβλίο αλλά πλέον δεν νομίζω,δεν βλέπω κόσμο να το θέλει. Λογικά θα υπάρξει ένα επιπλέον κεφάλαιο με λεπτομέρειες,αν δω ενδιαφέρον. Αντίο.

~Ραφαέλα