ᴀɴɢᴇʟ

E L E V E N

Τραγούδι:
Say something

Κοιτάζω δίπλα μου απολαμβάνοντας την θέα,εκείνον. Παρατηρούσα χωρίς δισταγμό κάθε λεπτομέρια της καταστροφής μου. Γέλασα πικρά στην σκέψη μου και έστρεψα το βλέμμα μου στον σκοτεινό ουρανό, σαν αυτόν. Ένα μείδιασμα απλώθηκε στα χείλη μου και έκλεισα τα μάτια μου.

"Γιατί γελάς;" Με ρώτησες κοιτόντας με περίεργα.

"Έτσι,πρέπει να υπάρχει λόγος;" Του είπα και αυτός έγνευσε. Εγώ συνέχισα να γελάω μέχρι που τον παρέσυρα. Και έτσι καταλήξαμε να γελάμε κάτω από τα αστέρια. Μπορεί να φαινόμασταν γελοίοι αλλά δεν μας ενδιέφερε ιδιαίτερα. Με κοίταζε, τον κοίταζα και γελάγαμε. Τι καλύτερο από μια αγνή στιγμή.

Στιγμές μικρές,μπορεί και ανούσιες,που περνάς καλά να τις θυμάσαι. Είναι πολύ λίγες και πρέπει να τις απολαμβάνεις. Και όταν ξανά δεις την αληθινή πλευρά του κόσμου θυμήσου εκείνες τις στιγμές. Θυμήσου τα άτομα που ήταν μαζί σου. Θυμήσου την μικρή καλή εκδοχή αυτού του κόσμου. Αυτός είναι ο στόχος των ανθρώπων. Να ψάχνουν τις αναμνήσεις που τους υπενθυμίζουν ότι αυτός ο απάνθρωπος κόσμος είναι δυπρόσωπος. Εσύ επιλέγεις με ποια πλευρά θα ζήσεις.

•••••••••••••••

"Πονάω" Είπες και ίπιες μια γουλιά από την μπύρα σου. Γύρισα απότομα και σε ρώτησα που. "Η καρδιά μου πονά. Νιώθω άδειος, είναι φυσιολογικό;" Άφησα την σιωπή να κρατήσει για λίγο.

"Δεν ξέρω" Και έκλεισα τα μάτια μου για άλλη μια φορά αυτή την βραδιά. Σε περίμενα να συνεχίσεις. Ήθελα να μιλήσεις. Ήθελα να σε μάθω. Αν και έπειτα το μετάνιωσα.

Ανακατεύτηκα στο σκότος της ψυχής σου. Μπήκα στο άδειο δωμάτιο σου και άφησες τα φαντάσματα των τειχών σου να με στοιχιώνουν. Ησήλθα στο χάος σου χωρίς να υπάρχει επιστροφή. Μα όταν κατάφερα να βγω πλεόν ήταν αργά. Είχα κλειδωθεί στο δικό μου κενό δωμάτιο.

"Νιώθω κενός. Νιώθω πως τίποτα δεν μπορεί να με γεμίσει. Δεν μπορώ να νιώσω και φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως το μόνο που υπάρχει σε εμένα είναι το χάος. Φοβάμαι για τους γύρω μου. Εγώ δεν νιώθω,όμως αυτοί; Φοβάμαι μήπως τους πληγώσω και εγώ να παραμένω αναίσθητος. Φοβάμαι μικρή. Φοβάμαι τις νύχτες μήπως οι δαίμονές μου με κυριέυσουν. Φοβάμαι μήπως πάρουν τον έλεγχο μου και μετά μήπως χαθώ σε αυτούς. Φοβάμαι να τους πολεμήσω πλέον. Χάνω μωρό,και το φοβάμαι." Κοίταξε μπροστά τις στάχτες ψυχρά και σταμάτησε. Σε λυπάμαι μωρό μου. Διόλε να μπορούσα να σε βοηθήσω να νικήσεις τους δαίμονες σου.

"Αν φοβάσαι,νιώθεις." Δεν ήθελα μιλήσω άλλο. Δεν χρειαζόταν. Σε καταλάβαινα. Πονάς. Φοβάσαι. Θες να νιώσεις μα δεν μπορείς. Μα είμαι εγώ εδώ.

"Περισσότερο φοβάμαι το ότι δεν είμαι αρκετά καλός για 'σένα,και πονά" Σε κοίταξα και χάθηκα στα σκούρα σου μάτια. Αντικατοπτρίζουν την ψυχή σου.

Με πλησίασες ενώ έβαλες στο χέρι σου το μάγουλό μου. Μου χαμογέλασες και μου ψυθίρισες μα θα προσπαθήσω και με φίλησες.

•/Ραφαέλα/•