Από το σκοτάδι στο φως (Bts Greek Fanfiction)

ΚΑΦΑΛΑΙΟ 9💛

Πήγαμε στο ορφανοτροφείο και έβαλα ένα άσπρο τζίν και μια μαύρη μπλουζα. Ανοιξα το κουτάκι πήρα το κολιέ και έφυγα. Οταν έφτασα η ώρα ήταν 17:55.Χτύπησα τη πόρτα και περίμενα χαζεύοντας τα όμορφα λουλούδια του κήπου. Η πόρτα άνοιξε και όταν τον είδα μπορώ να πω πως τρόμαξα. Τα μάτια του από μέλι ήταν κατάμαυρα. Δεν έβλεπες ούτε κόρη ούτε ίριδα. Τα ρούχα του ήταν διπλάσια απο αυτόν και εκείνος στηριζόταν από τη πόρτα.
Εγώ :"Να περάσω; "
Jimin:"Ναι πέρνα. "Ειπε σηκώνοντας το χέρι του για να μου δείξει το δρόμο.
Πέρασα μέσα προσπερνώντας τον. Τι ωραίο σπίτι. Εχω να μπω σε σπίτι πάρα πολύ καιρό. Ακουσα κάτι να σπάει. Γύρισα και είδα το jimin πεσμένο στο πάτωμα και ένα βάζο δίπλα του σπασμένο.Ετρεμα προς το μέρος του και γονάτισα δίπλα του. Τον έβαλα πάνω στα γόνατά μου και τοποθέτησα το κεφάλι μου πάνω απο το στήθος του. Η καρδιά του χτυπούσε καπως περίεργα. Χτυπούσε πολύ λίγες φορές το κάθε λεπτό. Και ο σφυγμός του ηταν αδύναμος. Τι θα κανώ; Είπα και στήριξα τα χέρια μου πάνω του.
Jm:"Τι λέει είναι αναπαυτικά; "
Ε:"Συγ.. Συγνώμη. "Οπα γιατί τραυλίζω;.
Αναρωτήθηκα και πέταξα τον jimin στο πάτωμα.
Jm:"Ααααχ! Τι κάνεις; Πόνεσε αυτό! "
Ε:"Συγγνώμη! Δεν το ήθελα. "Είπα και τον βοήθησα να σηκωθεί πράγμα που ήταν εύκολο αφου ζύγιζε το πολύ 45 κιλά. Τον άφησα στο καναπέ.
Jm:"Δώσε μου το κολιέ και φύγε. Θα είμαι
μια χαρά. "
Ε:"Και δυό τρομάρες.Θα σου δώσω το κολιέ μόνο αν με αφήσεις να σε βοηθήσω."
Jm:"Καλά καλά δώσε μου το κολιέ. "

Jimin's pov
Μου έδωσε το κολιέ και μου της είπα ευχαριστώ. Αντε να ρο φορέσω γιατί αυτός ο πόνος στους πνεύμονες μου έχει σπάσει τα νεύρα. Ξάπλωσα στο καναπέ και σκεπάστηκα με μια μικρή κουβέρτα που υπήρχε στην άκρη του. Είπε πως θα έφτιαχνε κάτι για να φάμε. Ισως τελικά να είναι πιο καλή από ότι νόμιζα. Μαγείρεψε κοτόσουπα. Αφού σέρβιρε εμένα και τον εαυτό της κάθησε απέναντί μου.
Μ:" Ελπίζω ότι μπορείς να κρατήσεις το κουτάλι. "Ειπε χαμογελώντας.
Ε:"Ετσι νομίζω. "
Μ:"Πηγές στο γιατρό; "
Εφτυσα το φαγητό που είχα στο στόμα μου.
Ε:"Σ. Στ. Στο γι. γιατρό ε; "
Μ:"Δεν πιστεύω να φοβάσαι; "
Ε:"Ναι.. Ναι φοβάμαι... Να δω τι αλλο θα πω.. "
Μ:"Είπες κάτι; "
Ε:"Τι ωραία σούπα. Δεν ξεκινάμε να τρωμτ σιγα σιγά; "
Μ:"Ναι... "
Οταν τελειώσαμε το φαγητό καθήσαμε στο καναπέ και ανοίξαμε τη τηλεόραση.

Μαρια'ς pov
Κάθησε στο καναπέ δίπλα μου και άνοιξε τη τηλεόραση άρχισε να χασμουριέται μέχρι που αποκοιμήθηκε. ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ! ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΛΛΟ ΜΕΡΟΣ Ο ΚΑΝΑΠΕΣ; ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ; ΕΛΕΟΣ! Αν και είναι γλυκούλης. Οχι οχι δεν θα καταντήσω εγώ σαν τα κοριτσάκια που ερωτεύονται και μετά πληγώνονται. Οχι.
(Νομίζεις.... Ουπς μικρο σπόιλερ...)
Σηκώθηκα απότομα και ο jimin έπεσε στον καναπέ.
Jm:"Τι έγινε; "
Μ:"Τίποτα είπα να κάνω καμιά δουλειά για να περάσει η ώρα. "
Jm:"Δεν χρειάζετε να κάνεις δουλειές. Αλοστε δεν ήρθες εδώ για να κάνεις τη καθαρίστρια. "
Μ:"Δεν πειράζει. Αφου δεν κάνω κατι ας φανώ λιγο χρήσιμη ."
Jm:"Καλά αφου επιμένεις θα κάτσω να σου κάνω παρέα. "
Είπε χαμογελαστός και εγώ έτρεξα κατευθείαν στη κουζίνα.

Γεια σας! Αυτό είναι ένα ακόμα μικρό κεφάλαιο της ιστορίας. Πιστεύω οτι η συνέχεια θα είναι πιο ωραία.Αμα σας άρεσε πατήστε το αστεράκι και μη διστάσετε να αφήσετε να γράψετε τη γνώμη σας καλη ή κακή. Σημαίνουν πολλά για μένα.Γειά σας μικρά κοάλα. 😘😘😘😘

{Lalia. 💛}