Βγήκα από το σχολείο πήγα στο ορφανοτροφείο και απλώς κοιμόμουν για την υπόλοιπη μέρα. Δεν είχα δύναμη ένιωθα οτι αυτό το κολιέ με εξαντλούσε. Το έβγαλα και το άφησα στο μέσα στο μουσικό κουτί της μαμάς μου. Εβαλα τα κλάματα. Μου έλειπε η μαμά μου τόσο πολύ. Ηθελα να βγω έξω να πάρω αέρα . Οι πόρτες ήταν κλειστές αφού η ώρα ήταν 22:00 έτσι και το έσκασα (το κάνω καμιά φορα αυτό) .Πήγα στον πιο ερημικό δρόμο ήθελα να είμαι μακριά από όλους και από όλα. Αρχισα να τραγουδάω στοίχους που έβγαζα από το μυαλό μου. Σκούπισα τα δάκρυα μου και συνέχιζα να περπατάω. Μέχρι που άκουσα τη Χριστίνα και μια φίλη της να έρχονται. Τι δουλειά είχα δύο πλούσιοπαιδα τέτοια ώρα εκεί;Βρήκα μια χαραμάδα και χώθηκα μέσα. Της άκουσα ξεκάθαρα να μιλάνε για μένα. Ελεγαν οτι έχω ξετρελαθεί με αυτόν τον αγενή τύπο. Π ως τολμούσαν να λένε κάτι τέτοιο για μένα; Οταν επιτέλους έφυγαν οι κάργιες και πήγα να φύγω άκουσα μια φωνή να μου λέει :
???:"Ποιον φοβάσε?"
Εγώ:"Ποιος είναι ?" Είπα γυρνόντας.
Και τότε ήρθε ο αγενής στο φως.
Αγενής:"Δεν νομίζεις οτι έχεις κάτι δικό
μου?"
Εγώ:"Δεν γνωρίζω δεν απαντώ!"
Πήγα να φύγω και ξαφνικά μου ποιάνει το χέρι τόσο σφηκτά λες και είμαι ιδιοκτησία του.
Αγενής :" Δώσε μου αύτο που πήρες ."
Εγώ:"Δεν ξέρω για τι πράγμα μου μιλάς. "
Επιασε και το άλλο μου χέρι.
*συνεχίζεται*Θα προσπαθήσω να ανεβάσω το επόμενο
παρτ αύριο. Βγήκε αρκετά μικρό αλλά είναι βράδυ και έχω σχολείο. Γεια σας.{Lalia 💛}
CZYTASZ
Από το σκοτάδι στο φως (Bts Greek Fanfiction)
Science FictionΤης χρυσής τριανταφυλλιάς τα μαύρα πέταλα που μπλέ πέτρα θα κρύψουν και φτερά θα ανακαλύψουν, τον πόνο θα της φέρουν και το μελλον θα επαναφέρουν όπως ήταν αρχικά σκοτώνοντας αυτόν που πιο πολύ αγαπούσε. "Τι νοήμα έχει το να ζω την κάθε μέρα όταν ε...