Nag text si ate Jeiz:
"Maia, punta dito sa Nueva Ecija, dadalhan ka ni Zel dyan ng ticket. Sumama ka lang."
Kinabahan ako dahil parang may nangyari bang masama kay Just o ano. Grabe ang kabog ng dibdib ko sa mensahe na yun.
A day after Ate Jeiz texted me. Pumunta na kami ni Zel sa Nueva Ecija. Nasa Nueva Ecija na nga kami nun. Halos ilang minutes nalang yun ng biglang mag group message si ate Jeiz,
"To all relative and friends of Justler James Garcia. He passed away a 3 hours ago. Any question will not entertain for now. Please respects the privacy of our family prayers are highly appreciated. Thank you very much -- Jeiz"
I can't believe it. Nagmamadali na kami ni Zel dahil baka nag bibiro lang si ate Jeiz. I miss everything and anything from him. Gusto ko na siya mayakap. Madami pa kaming gagawin together.
Nang makarating kami sa bahay nila, tumambad sa akin ang mga kamag anak nila. Madaming tao. Hindi ko alam ang nangyayari kung anong meron. Pumasok ako sa receiving area. Nakita ako ang blue coffin madaming bulaklak at picture ni Just sa side. Nablanko ang utak ko sa mga nasaksihan ko. Sa oras na yun hindi ko alam kung anong nangyayari bakit ako napasilip dun. Nakita ko si Just sa loob nun na parang Nakangiti siya sakin. He looks so happy.
Kumuha ako ng upuan para ilagay sa tabi niya.
"Ang daya mo naman, Just. Bakit mo naman ako iniwan dito. Kailangan pa kita e."
Hindi ako makapaniwalang, wala na siya. Iyak ako ng iyak na guguho na yung mundo mo.
Doon ko lang nalaman na malala na pala ang sakit niya, Leukemia. Namana daw niya sa lola niya, kwento ni Ate Jeiz.
Pinagsisisihan kong wala ako sa tabi niya nung mga araw ng kelangan niya ako. Na ibang bagay yung inaasikaso ko. Parang gusto ko ng ngang sumunod sa kanya. Paulit ulit kong binabasa yung diary ko tungkol saming dalawa. Inaalala yung mga araw ka kasama ko siya, masaya kami. Ang sakit lang talaga sakin, samin. Im still dreaming of him. Hindi ko parin matanggap na iniwan niya na ako.
BINABASA MO ANG
Dear Just, It's Happily Never After (COMPLETED)
Документальная прозаSa buhay hindi natin alam kung hanggang saan nalang ba talaga. May mga taong dadating sa buhay natin na hindi natin inaasahan. Yung tipong siya na talaga at siguradong sigurado kana akala mo forever na pero hindi pa pala. Hindi naman masamang mag ma...
