Dear Just, It's Happily Never After (COMPLETED)

Chapter XXI

     Ilang araw nga ang nakalipas natanggap ko na ang letter,

"Maia,

           Sa araw na matatanggap mo tong sulat ko. Alam ko wala na ako sa tabi mo. Ayoko sana mangyari ito kaso wala e. Hanggang dito nalang siguro talaga ako. Nag kamali akong iniwan kita noon kasi dapat pala enijoy ko nalang yung mga natitirang araw ko kasama ka. Mahal na mahal kita, Maia. Mangyayari na ang sinabi ko sayo noon na, "ikaw na ang huling babaeng mamahalin ko." Ang sakit sakit pala ng ganito na kahit gusto kita makasama habang buhay, wala na akong magagawa pa. Sorry kasi nag sinungaling ako sayo, sorry dahil di ko pinasabi sayo ang tunay na kalagayan ko. Ayokong nag aalala ka sakin. Ayokong naaawa ka sakin. Ayokong nakikita kang umiiyak pag inaalagaan mo ako. Naalala ko ng nung nag ka-lagnat lang ako, umiiyak ka pa para lang kumain ako at uminom ng gamot. Haay.

Baby, di man ako ang huling mamahalin mo sana lang mahanap mo yung taong mamahalin ka at di ka sasaktan. Yung taong ibibigay yung mga pag kukulang ko sayo. Mapapasaya ka. Salamat sa lahat, Maia. Na kahit nakikita kong napapagod kana kaka-alaga sakin pero okay lang sayo. Kasi nga sabi mo, mahal mo ako kaya kakayanin mong lahat. Salamat, Maia. Mag iingat ka palagi. Tadaan mo yan lagi na kahit wala na ako. Babantayan pa din kita. I love you. So much.

                       - Just."

Walang tigil ang luha ko matapos kong basahin ang huling liham na matatanggap ko galing sa kanya.

"Everything happens for a reason"

Masakit pero nalagpasan ko, kinaya ko. And I know that, this is a challenge from God. Sabi nga, "di naman nag bibigay ang Diyos ng mga bagay na di mo kayang lagpasan."

———

To all my readers and voters. Thank you. Sana nagustuhan niyo ang aking kwento na hango sa tunay na buhay, sa tunay kong karanasan. Til next, story guys. (1st published- July 2014 & edited this October 2021)