Bu bölümde hatalarımı bir nebze olsun düzeltmeye çalıştım.Umarım becerebilmişimdir ve umarım beğenirsiniz.
Telefondan yazdığım için yazım yanlışlarım olabilir.Bunun için kusuruma bakmayın.
Bu bölümü Ayşe_nur'a ithaf etmek istiyorum.Kendisine hatalarımı görmemde ve düzeltmemde yardımcı olduğu için çook teşekkür ediyorum.:)
Multimedyada Ceyhun'un Derin'e aldığı pijama takımı var :)
Ayrıca yardımlarından ve hep yanımda olduğundan benimhayallerim'e çook teşekkùr ediyorum.Seni çoook seviyorum canım...:* <3
İYİ OKUMALAR :))
Bu haftasonu için aklımda harika bir fikir var.
Kuzenlerimin yanına Ayvalık'a gideceğim.
Kendilerini o kadar özlettiler ki artık dayanamayacağım.En iyisi kendim gitmek.
Hep geleceğiz diyorlar ama ne gelen var ne giden.Ben de artık bu durumdan bıktım.Açıkcası onlara bu yüzden hem çok kırgınım hem de çok kızgınım.
Bana geleceklerini söylüyorlar.Sonra bir telefonla bir sorun çıktığını bu yüzden de gelemeyeceklerini söylüyorlar.
Ben onların geleceğini sanıp havalara uçuyorum.Peşine de büyük bir hayal kırıklığına uğruyorum.Hatta bazı zamanlar ağlamak istiyorum.Bir an da bütün enerjimi kaybediyorum sanki.Hiç bir şey yapasım gelmiyor.
Gören de sevgilim terketti sanır.
O derece yani düşünün.
Ama sonra banane onlar kaybeder.İster gelirler ister gelmezler diyorum.Özleyen,beni görmek isteyen gelir sonuçta.Daha sonra bu vurdum duymazliğımdan da rahatsız oluyorum.Sonuçta onlar benim kuzenlerim,çocukluğum..Hayat damarlarımdan biriler.İşte ben kuzenlerimi böyle seviyorum.Onların yanında hiç olmadığım kadar huzurluyum ve mutluyum.Deliler gibi eğleniyoruz beraber.
Yaptığımız şebeklikler mi dersiniz,yaşadığımız maceralar mı,yoksa rezilliklerimiz mi ?...
Ayvalık gibi bir yerde bana göre her türlü çılgınlığı yapabilirsiniz.
Aklınıza gelebilecek her şeyi.Onlar oranın yerlileri oldukları için her yerini biliyorlar.Sayelerinde ben de çok iyi biliyorum.Liseye başlayana kadar her yaz buraya gelir,bütün yazımı burada geçirirdim.Fakat liseye başladıktan sonra dersler daha ağırlaştı ve tatilde kendimi eve kapatır oldum.Yine gidiyorum ama eskisi kadar uzun kalamıyorum.En fazla bir ay.
Deniz,kum,güneş,kuzenlerim,yeni arkadaşlar veee taş çocuklar....
Zeyneple beraber meteorlarla konuşabilmek için , kendimizi onlara farkettirebilmek için türlü şebeklikler yapar,şekilden şekile girerdik.Aynı Carly Rae Jepsen-Call Me Maybe klibindeki gibi.Tabi bizim çocuklar gay falan değillerdi. :D
Amacımıza ulaşınca da birbirimize bakar içimizden sevinç çığlıkları atardık.Bunun aramızda özel bir bakışı vardı.Hiç sormayın çünkü nasıl olduğunu anlatmam imkansız gibi bir şey.
Biz bütün bunları yaparken Çağatay da bize uzaktan tiksinircesine bakardı.Ebeveynlerimiz gibi kendimizi rezil ettiğimizi söyleyip dururdu hep.Haklıydı da.Ama o zaman bunu idrak edemiyorduk.Ne kadar aptalmışız ama yine de güzel anılar.
Şimdi düşünüyorum da belki de gercekten gelememeleri için önemli bir sebepleri vardır.
O zaman onlar bana gelemiyorsa ben onlara giderim.Gelişim onlara büyük süpriz olacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aptalım,Aptalsın,Aptalız!!!
RomanceGüzeller güzeli bir kız ve onu karşılıksız bir aşkla seven yakışıklı bir çocuk...Acaba kızımız da onun bu aşkına karşılık verebilecek mi?
