Soul Swap

CHAPTER 3

Excruciating.

.

If I were to describe the pain I'm feeling, I'd use excruciating. Isa akong lalaki. Isang Adan. A guy with a sword of glory.

.

Kaya hindi ko lubos maisip kung bakit kailan kong danasin ang ganito!

.

I have a bratinella voice, two large melons and one damned pussy!

.

Plus, I stink like shit! Ang lansa-lansa ng dugong lumabalabas sa... shit. Ayo'ko nang banggitin pa. Hindi ko matanggap na may Leukemia ako.

.

Fuck, no.

.

"Dammit. I miss my manhood." Naghihina kong bulong sa'king sarili na mas ikina-badtrip ko lang dahil ang tinis ng boses ko. Where the fuck did my sexy bedroom voice go?! I sound like a high pitched witch!

.

Pinilit kong bumangon nang makarinig ako ng nagd-doorbell. Si Winona na siguro iyon. Finally! Akala ko tinakasan niya na talaga ako!

.

She should put in mind that this cancerous thing that is happening to me is very, very painful! Ganito ba talaga ang dinaranas ng mga babae? It hurts like hell! Mas masakit pa 'to kesa magkaroon ng unsolved erection!

.

Yapos-yapos ko ang puson ko habang tinatahak ko ang daan patungong pintuan. Maya't maya akong napapatigil dahil sa dugong tumutulo sa pagitan ng mga hita ko. 'Nyeta. Nandidiri ako! Kinuha ko na lang ang panyo ni Winona sa may side table at muling nagpatuloy sa milya-milya kong tinatahak na daan.

.

Nang sa wakas ay makarating na ako, agad kong binuksan ang pinto at nakangiwing hinarap ang laglag pangang pigura ni Winona.

.

What?

.

"TANGINA! WHAT THE HELL?!" Nagulat ako nang bigla niya akong itulak papasok at pabalibag na sinara ang pintuan. Lintik, kung balak niyang manira, huwag ang pintuan ko! This condo costs millions for heaven's sake!

.

"Why aren't you still wearing any clothes?!" aligaga niyang tanong. Doon ko lang napansin ang panginginig ko. Oo nga, ano? Ba't nga ba hindi pa ako nagsusuot ng damit?

.

Bago pa ako makasagot ay bigla niya na lamang akong hinila. Gusto ko sana siyang sigawan ng "dahan-dahan lang!" nang kaladkarin niya ako ngunit hinayaan ko na lamang siya. I'm too weak to resist and I feel dirty. Tumigil kami sa harapan ng cabinet ko at histerikal siyang naghalungkat sa mga gamit ko.

.

Ininda ko ang panlalamig ko at nagsalita. "Baka kasi mamantsahan, tsaka masyadong masakit ang puson ko para makalakad." Well, it's true. Nakakagulat lang at lumabas na malamya ang boses ko.

.

Ah, I miss my husky baritone voice.

.

Wala na.

.

Wala na talaga ang pride ko.

.

Pakiramdam ko isa akong maliit na paslit sa harap niya. Everything that I'm wanting right now, napunta sa kaniya! And to top that, I still feel natural!