426. hücreye vardığında parmaklıkların ardında, yatağında hala oturan, tüm konsantrasyonunu okumaktan en çok zevk aldığı küçük mavi bir deftere vermiş olan kadına bir göz attı.
Tüm cesaretini toplayıp; "İyi geceler." diye seslendi.
O da kafasını kaldırıp, hafifçe bir gülümsemeyle birlikte, tüm dikkatini tekrardan kitabına vermeden önce "İyi geceler." dedi.
4. kez hücreyi kontrole geldiğinde, hücrede kimsenin olmadığını farketti. Daha burada yeni olduğu için oldukça paniklemişti.
Ardından daha tecrübeli bi arkadaşının verdiği tavsiye aklına geldi ve alarmı çalıştırmak yerine birkaç dakika beklemeyi tercih etti.
Biraz sonra onu yatağında otururken gördü. Bu sefer kitabı okumak yerine kitaba bir şeyler yazıyordu.
Tekrardan "İyi geceler." dedi. O da her zamanki ses tonuyla "İyi geceler." dedi.
Doctor Song'un gözlerinde farklı bi ışıltı vardı, bakışları bu seferki yolculuğunda farkı bir şeyler olduğunun habercisiydi.
