Umutsuz Kuma

8.Bölüm

-Asmin yenge
Rojan asmine seslenince acaba duydumu diye paniklemeye başladı
-Bişey mi dedin
-Yok rojan ne diyim yetişsin diye dua ediyorum burda
-Sen ve fatma yengeme dua etmek allah allah
-Rojan hadi kızım zamanı değil bunun
-Geldim ana geldim
Asmin konu yene bana gelmesin diye hemen odasına gidip kuzenini aradı
Kuzeni bir çalışta açtı
-Efendim abla
-Nasılsın
-İyiyim abla sen nasılsın
-Ben çok iyiyim ablam herşey yolunda gidiyo şirvan fatmaya yapmadığını bırakmıyo
-Na napıyo da
-Ne oldu kuzen üzüldünmü
-Yok abla ben bu kadar hızlı olcağını düşünmemiştim hadi abla artık görevini bitir ve gel
-Gelicem kuzen gelicem
-Tamam abla kapatmam lazım

Mirza kucağındaki kızı rojanın dizine yatırıp sürücü koltuğuna geçti roza anada öne oturdu
Mirza arabayı son sürat sürüyodu önüne geçen arabalara ise makas atıyodu
-Mirza oğlum yavaş fatmayı kurtaralım derken hepten canından edicez Tabi bizde canımızdan olucaz
-Kusura bakmayın hanımım geldik zaten
-Nası yani yarım saatlik yolu 13 dakikada mı geldik
-Evet rojan hanım
Rojan karşındaki adama hayranlıkla bakıyodu mirzada rojanın gözlerine aynadan baktı ama hemen gözlerini çektiler tabi gören görmüştü bile
Mirza arabadan inip fatmayı kucağına aldı ve hastaneye girdiler
-Doktor doktor yokmu sedye getirin
-Buyurun beyefendi yatırın böyle noldu
-Soru sormayı bırakın ve yengeme yardım edin yoksa eğer geç kalırsanız değil bu hastanede ekvatorda bile kendinize iş bulamassınız
-Sakin olun lütfen ben doktorum nurcan sen yoğunbakımı hazırla
-Peki doktor bey
Hemşire arkasına bile bakmadan gitti
-Nesi var
-Abim dövdü ve merdivenlerden yuvarlandı
-Anladım merak etmeyin iyi olucak
-Peki doktor bey
Roza ana daha fazla ayakta duramayacağı için koltuklara oturdu rojan hemen anasının yanına geldi
-Ana iyimisin
-İyiyim kızım iyiyim sen hemşireye niye bağırdın
Rojan annesinden gelen soruyla şaşırdı sahi niye bağırmıştı
Aslında sorusunun cevabı gayet basitti hemşire mirzayla konuşmaya çalıştığı için sinirlenmişti kıza
Ama bunu yüreğine söylemesi ve kabullenmesi zor olucaktı
-Kızım iyimisin
-Ha evet ana iyiyim
-Daldın kızım
-Yok ana yengem orda hali kötü bu gelmiş soru soruyo
-Ha ondan kızdın yani
-Tabi ana başka ne olsun
-Peki kızım
Rojan çevresine baktı mirza için ama o yoktu dışarda mı acaba diye düşündü annesine
-Ana ben kantine gidiyorum istediğin bişey varmı
-Yok kızım git hadi
Rojan hızlı adımlarla dışarı çıktı duvara yaslanmış mirzayı gördü gözleri takılı kaldı ne bi adım geri gidebiliyor ne de bi adım ileriye adım atbiliyodu mirzada ondan farksız değildi,sanki çevrelerinde kimse yoktu iki kalp ve iki göz birbirine kenetlenmişi başka kimse yoktu tabi rojan hemen toparlandı babası mardinin tanınmış insanlarındandı bi laf çıkar o laf babama büyüyüp gider diyip boğazını temizleyerek mirzanın yanına gitti mirzada hemen duruşunu düzellti
-Nasılsınız rojan hanım
-İyiyim mirza abi sen nasılsın
-İyiyim
-Şey ben kantine gelmiştim hemde sana bakim dedim görükmeyince
-Biraz çıkıp nefes almak istedim
-Peki b ben gidim o zaman
Rojan ne kadar heycanlanmak istemesede kalbi ona inat dört nala koşuyodu
Mirzada rojanı görünce heycanlanıyodu ama rojana göre o duygularını saklamayı biliyodu tabi bunu ona hayat öğretmişti
-Neyse ben anamın yanına gidim
-Kantine gidicektin galibe
-Aa evet unuttum gidim ben
-Sen ne istediğini söyle ben alim sen annenin yanına git istersen
-Tamam anneme su,banada tost ve ayran alırmısın sabahta pek bişey yemedim acıktım
-Tabi alırım hemen
-Teşekkür ederim
Aslında rojan pek Teşekkür etmezdi ama sırf mirzayla birazdaha sohbet etmek için elinden gelen herşeyi yapıyodu
-Önemli değil ben hemen gelirim
Rojan arkasını dönüp giderken mirzanın seslenmesiyle durdu