My Incomparable Figment

II Pink

My Incomparable Figment II

Pink

-Autumn-

Without revealing his face on me he started running away. Sinundan ko siya.

I can tell he's a 'he' because I sniffed his manly scent. In that snap moment I manage to look at his long slender legs that is still visible even with that slacks.

Nakakapagod din maghabol ng nilalang na may ganito kahahabang biyas.

Shemay talaga!!

Hindi naman sa natatakot ako sa mga ganito pero, ito na lang kasi talaga ang pwede tumanggap na school saakin. Ang ibang universities and colleges kasi hindi tumatanggap ng mga katulad kong walang good moral at kicked-out. Badtrip naman oh!?

Hindi ko napansing nakailang hagdanan na pala kami pataas.

"Son of a b*tch! How dare you! Halika dito!"

sigaw ko dito sa bw*sit na to habang hinahabol pa rin ang sarili kong hininga. Nakuha niya ba yung pakikipag-away ko? Dapat di iyon makarating sa principal's office, kundi baka masuspend ako, or worst baka maexpell nanaman ako.

Finally he stop pero nakatalikod pa rin siya sa akin. Pansin ko ang mabilis na pag-angat-baba ng kaniyang mga balikat, nanghihingal. Pero ang tikas pa rin ng pagkakatayo niya.

I landed both of my hands on my knees while catching my own breath. L*ntik napagod ako dun huh! Yung feeling na parang napagsabay mong huminga sa ilong at sa bibig sa sobrang nawawalan ka na ng oxygen sa katawan? Yung ganun?!

Sa posisyon kong ito, paa niya lang ang nakikita ko at unti-unti itong humarap sa direksyong kinaroroonan ko. I hurriedly straighten my body to start a beating pero nagulat ako sa nakita at narinig ko.

His phone is hiding his eyes and nose, revealing only his great-shaped lips. And the camera lens is directing at me. AGAIN.

Kasabay ng mga salitang: "Whoah... nice color." He bit his pinkish lower lip and laugh a little.

"I also like pink." Then he throw a flirtatious smile. After I heard some clicking sounds he left.

I froze.

Saka ko lang naprocess.

We're at the rooftop.

Mahangin.

Hinangin ang di dapat hinangin.

Tumaas yung di dapat tumaas.

At sumilip yung di dapat sumilip.

Sh*t lang talaga.

***

Its 8 already when I reached my classroom, 305.

Hinawakan ko ang collar ko bago ako pumasok para itago ang blood stain mula sa pakikipagsapakan ko kanina. At busy din ang isa ko pang kamay sa kahahawak ng laylayan ng maikli kong palda. Baka may masilip ulit eh, nag-iingat lang.

"You're 30 mins. late.

I suppose you're the transferee."

Mataray na salubong sa akin ng lalaking naka-white polo and black slacks. I suppose this is the teacher. He's quite short and aged though.

"Uhm." Walang gana kong sagot habang hawak pa rin ang collar at palda ko. Kainis lang?

"Introduce yourself."