Brazos'a Dönüş

4

Annem kafamda yumurta kırmadan alarmın ikinci çalışıyla uyanabilmiştim.

Aşağı indiğimde annem kahvaltı hazırlıyor, Andrew ise ona yardım ediyordu.

Nicole:Bugün sizlere özel olarak pankek hazırladım.

Simon bir elinde çatal bir elinde bıçak önündeki boş tabakla anneme:

-İlk defa bir kahvaltıda omlet ya da fıstık ezmeli ve reçelli sandviç yemiyeceğiz, dedi.

Andrew:Sanırım ilk defa Simon'a katılıyorum.

Simon:Hey bu adam da kim?

Andrew:Daha dün aynı espriyi yapmamış mıydın evlat?

Eva:Evlat mı? Neden birden elli yaşındaki torun  sahibi adamlar gibi konuşmaya başladın Andrew?

Andrew:Evlat kelimesi sadece elli yaşındaki torun  sahibi adamlar mı diyormuş? Senden öğreneceğim çok şey var Eva Aptalson.

Eva:Hadi ama komik değildi.

Nicole:Evet pankeklerimiz de hazır, üstlerine istediğiniz sosu dökebilirsiniz.

Annem meyve sularını koyarken kapı çaldı.

Simon:"Ben bakarım." dedi ve koşarak kapıya gitti.

İçeri girdiğinde yanında Dan vardı.

Dan:Herkese merhaba. Umarım rahatsız etmemişimdir.

Andrew:Ne rahatsızlığı evlat, pankek yemez misin?

Evlat?

Dan:Aslında kahvaltı yaptım. Yine de teşekkürler.

Biraz duraksadıktan sonra:

-Annemin arabası arıza çıkardı da Bay Andrew Wood, Eva'yı bırakırken beni de bırakabilir misiniz diye soracaktım, dedi.

Andrew:Tabii ki.

Eva:Aslında yürüyerek on beş-yirmi dakika.

Annem bana kaşlarını çatarak şaşkın bir halde baktı.

Nicole:Eva.

Eva:Anne?

Daha sonra Dan ile konuşmak için ona döndü.

Nicole:Dan.

Dan:Bayan Nicole Wood?

Andrew:Simon?

Simon:Eva?

Eva:Anne?

Nicole:Andrew?

Andrew:Dan?

Dan:Simon?

Simon:Anne?

Nicole:Hey ne oluyor? Durun bir dakika.

Herkes anneme bakarken konuşmaya devam etti.

Nicole:Elbette bırakabiliriz. Ama önce biraz pankek ye.

Dan gülümseyerek:"Pekala." dedikten sonra Andrew'in soluna, tam karşıma oturmuştu.

Göz göze geldiğimizde bana gülümsedi.

Ben ise bakışlarımı kaçırdım.

Herkes yeterince yedikten sonra Simon servisine binmek üzere çantasını aldığında Andrew: