Gece Kuşu

Bölüm 5

"Çünkü inanırım."Son sözümü söy-
ler söylemez,daha fazla okulda,
kalamayacağımı anladım ve bir taksiyle eve geldim.
Onu oradà,o çardakta yalanlarıyla
baş başa bırakarak eve geldim.
Şimdiyse yatağıma oturmuş,onur-
la ve selinle olan fotoğraflarımı
tek tek yakıyorum.
Küllerini küçük bir kavanoza koy-
dum.Bunlarla ne yapacağımı gayet
iyi biliyorum ve doğru zamanı beklicektim.
Kutuda son bir fotoğraf kalınca
onu da yakmak için elime aldım.
Fotoğrafı görür görmez,bir an dur-
aksadım.
Fotoğrafın onlarla bir alakası yok-
tu,bu fotoğraf benim ilk okulday-
ken,oyun arkadaşımla çekildiğim,
fotoğrafımdı.sağdece iki tané vardı
Biri bende,diğeri oyun arkadaşım-
daydı.Oyun arkadaşım diyorum,
çünkü ismini hatırlamıyorum.
Fotoğrafı çekmeceden aldığım,
boş bir çerçeveye koydum.
Çerçeveyi de çalışma masama.
Annem babaannemle hastahane-
ye,banamsa işte olduğundan,evde
yalnızdım.iyi ki de yoklardı.
Yoksa birton soru sorup,hiç yalnız
bırakmazlardı.kapı zili çaldığında
açmak için kapıya yöneldim.
Bir türlü rahat yok bana.
Cem'in kardeşi Alperendi gelen,
Bizim bir üst katımızda oturdukla-
rı için zırt pırt geliyor benim
enisteinin türk versiyonu kuzenim
böyle söylüyorum çünkü bilim in-
sanından tek farkı küçük ve bece-
riksiz olması.Sınava girecek ama
hâlâ boş işlerle uğraşıyor.

"Açelya abla içeri davet etmeye-
cekmisin?"

Şimdi yiyorsa evinde yap deneyini
diyeceğim bu aptal birde beni anneme ispikler,el mahkum eve
davet ettim. Birde elinde birton
malzemeyle gelmiş gören de dün-
yayı kurtarıyor sanır.

Mutfağa girip dolan çöperi çöpe
atmak için elime aldım,o sırada
Alperen mutfağa girdi elinde bir
kaç sıvıyıla ona kötü kötü bakıp,
aşağı indim Alperene hâlâ kızgın-
dım.Geçenlerde bizi zehirliyordu
azkalsın.

Çöpleri atıp,eve girecekken arka-
dan annemin seslenmesiyle dur-
aksadım.Babaannemi taksiden
indiriyordu.

Yanıma ulaştıklarında annemin
meraklı gözlerini bana diktiğini
hissediyorum tam ağzımı açmış-
tım ki evden patlama sesi gelme-
siyle irkildik,ben koşarak kapıdan
girdim her ne patladıysa evi
siyah dumanlar sardı.Alperen koş-
arak yanıma geldi.korkudan tuttu-
ğum gibi annemgilin yanına bah-
çeye çıkardım.

Allaha şükür kimsede bir sorun
yoktu.İtfaye geldi.Evde pek hasar
yoktu.Mutfak ve arahol dışında.
Babam otele gidelim dedi.Ben de
anneannemin kızacağını bildiğim
için otel yerine bir üst mahallede-
ki anneannemin yanına gidecek-
tim.Valizlerimizi hazırladık herkes
aşağıda beni beklerken mavi val-
izimi ve okul çantamı alarak ev-
den bahçeye indim.Ne var yani hep beraber anneannemgilde kal-
sak,anneannemle babaannem bir-
birlerini sevmedikleri için otele
gidiyorlar.Neden sevmediklerine
gelecek olursak hiçbir fikrim yok
kendimi bildim bileli ikisi birbirin-
den hoşlanmıyor.Ne zaman sorsa-
m konudan konuya atlıyorlar.

Bahçeye indiğimde benim yakışıklı kuzenim Cem annemgille
sohpet ediyordu.Beni görünce
göz kırptı ve valizime bakıp
'Hayırdır'der gibi baktı."Duymuş-
sundur enisteinin türk versiyonu
kardeşin günlük rutinine bir yen-
isini ekledi evimizi patlattı."Sesimi
biraz yükseltip söylemiş olabilirim
bunu.Annem kaş göz yaparken
sinirlerim daha da arttı.

"O kırılacak sus,bu üzülecek sus,
herşeyi içine at...insan değil,
elektirik süpürgesi yaptınız beni
iyice."Annem kaşlarını çatarak
bana bakarken,babamsa işte benim kızım diyerek herzamanki
gibi beni destekliyordu.
Cem ellerini havaya kaldırarak
'teslim oluyorum'der gibi baktı.
"Sen bana bakma sonra konuşuruz."diyerek herkese sarıl-
ıp,valizimi ve çantamı yerden al-
arak, anneannemin evinin yolunu
tuttum.Babam bırakmayı teklif
etti ama ben kibarca reddettim.

Şuan koşma imkanım olsa koşarak
sinirimi azaltırdım.

Ben koşarak sinirimi atıyorum.
Siz nasıl sinirinizi atıyorsunuz?
Yorumlarınızda yazabilirsiniz.
Farklılıklar keşfetmek için var.
Bu bölüm nasıl olmuş?yorum
yaparsanız sevinirim gerçekten
yok denecek kadar.
İyi ya da kötü her yoruma açığım.gecelerin insanları.