Sevgili Günlük

Bölündüğüm Günden Bir Sonraki Gün

        Sevgili Günlük,
       Sormalı mıyım bugün de "Nasılız?" diye yalnızlığıma, yani sana? Boş defter sayfam, aslında diyemem büsbütün yalnızım diye. Etrafımdaki insanlara rağmen yalnızım işte. Belki de bu beni sana iten: "Kafamdakileri bir başkasıyla paylaşma güdüsü". Evet bu hissetmeyen küçük kızın paylaşma arzusu, kendini anlayacak birine söyleme düşü kafasındakileri.
        Bugün karar verdim. Bir sayfa daha yaklaştırıyorum sizi bana, bir çıkartma yapıyorum kafamdakilerden; x'liğimden. Yıllardır biriktirip kendime sakladığım düşüncelerimden, kimliğimden kurtuluyorum. Lütfen gülme bu yazdıklarıma. Bu kızda ne kadar ergenmiş deme! Çünkü biliyorum ilgini çekecek yazacaklarım.
          Ben bilimin ve mantığın soğuk hapishanesine tıkılmış yıllardır düşünmekten hissetmeyi unutmuş x. Hala saçma geldiğinin farkındayım ama ben kendimi bildim bileli hissetmiyorum. "Nasıl" desen anlatamam." Neden" desen yine açıklayamam aklımdakileri. Bir bilimkurgu filmi gibi gelebilir hayatım sana. Söylediğim gibi bende açıklayamıyorum nasılını, nedenini ama kesinlikle şundan eminim zamanla alışılan bir bilimkurgu filmi benimkisi. En azından ben öyle yaptım. Zamana bırakayım derken fazla kaptırdım kendimi bu filmin oyunculuğuna.
            Evet, hayat. Hayat bu işte bana göre :Sahte maskelerle kendini normalmiş gibi gösterme çabası. Beni anlayamazsın demeyeceğim eminim anlıyorsun. Ama bu boş kalmış yetersiz bir çaba. Aynı benim hüzün gözyaşlarım ya da sevinç kahkahalarım gibi. Sadece alışılagelmiş bir oyunculuğun eseri.    
          Bu yüzden anlamaya çalışmadan oku beni. Çünkü ben rollerden sıkıldım. Artık soğuk ve bilinmeyen bir x olmak istiyorum yalnızlığımda...