Devrilen adam sokakta duran şişeye gülümsedi.
Devrilen şişe olmalıydı.
Elleri arasında duran sigaranın henüz yanmayan ucu kendine hüzünle baktı.
Bu adam sarhoştu.
Sokak acıyla tebessüm etti.
Yitik bedenler her daim uğrardı buraya.
Karşı kaldırımda bir siluet göründü , kayboldu.
Adam bekleyen.
Sokak bekleyeni bekleten.
Kadın beklenen.
Şişe dibini göremeyen.
-metanoia
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ophelia (Longlist)
PoesíaKanamış ruhuna sargı bezi olsam, Saç uçlarına düşen kar tanesi, Verdiğin nefesi soluyan hava, Gözlerine yakışan ok kirpiklerin olsam. Sarıldığın annen, muhtaç olduğun baban, Özlemini soluduğun çocukluğun olsam. Bir gülüşün olsam mesela, Olmadığım he...
