Bir Küçük HilDam Meselesi / Survivor'da gerçek yaşam.

Büyük Kavga

Damla'nın ağzından:
Dinlemiyordu beni başımda put gibi bekliyordu.Utanıyordum başıma geleni söylemeye ne diyecektim ki ''Bak Hilmi şurada 2 adam var benim bel altı fotoğraflarımı çekiyor'' Böyle mi diyecektim.Küstahın tekiydi sadece gülerdi.
-Bir şey yok Hilmi gerçekten sana bakıyor Murat , galiba seni bekliyor dedim.Bize bakan uzaktaki Muratı elimle göstererek.
Ses soluk çıkmadı ona doğru döndüğümde donakaldım.Ne yapıyordu bu çocuk? Kafayı mı yemişti? Sürekli bela mı arıyodu yoksa belalar mı bu çocuğu çekiyodu?
Gitmişti adamların yanına birisinin yakasına yapışmış hesap soruyodu.
- Hilmi saçmalama ? Diyerek koştum yanına ellerini adamın yakasından çekmeye çalıştım ama sımsıkı tutuyordu. Kargaşa kopuyordu.Sinirliydi duymuyordu resmen.Hilmi bırak lütfen bırak diye bağırdım.
~Damla uzaklaş sen burdan bak Murat sana bakıyordu bekliyor seni galiba. Dedi bana bakmadan.
Adamlardan bir tanesine yumruğu indirdi telefonu almak için ve aldı da o sırada bütün All Star takımı bizim olay içinde olduğumuzu gördüğü için gelmişti yanımıza.Adamlar yumruğu yedikten sonra kaçmıştı.Telefonları Hilmide kalmıştı.
Korkmuştum hem de çok , ikimiz için de .Sudan çıkmış balık gibi etrafıma bakmaktan kendimi alıkoyamıyordım.Hilmi de öyleydi neden böyleydi bilmiyorum ama o da korkmuştu sanki buna benzer bir olay en kötü şekilde başına gelmiş şekilde değişik bakıyordu.Sanki yaşadığımız olay ona bir şeyi anımsatmıştı.Murat biliyor gibiydi sanki önceden Hilminin başına gelen olayı.Çünkü hilmiyi "kardeşim sakin ol sakın aklına getirme onu sakın sen güçlüsün" diyerek yatıştırıyordu Hilmiyi.Beni kızlar yere oturtturdu başıma üşüştüler.Hilmiyi de erkekler oturtturmuştu.Yumruk attığı elindeki yaraya bakıyorlardı.Hiçbirimiz konuşmamıştık,anlatmamıştık olanları.10-15 dakika sonra kendimize geldiğimiz sırada Esat Abi gelmişti uçağa bindirmeye.Kalktık ve uçağa doğru yol aldık.

Hilminin ağzından:
Uçağa bindiğimde de korkum hala gitmemişti.Kendimde sürekli Damlayı kollamak gerekliliği hissediyordum.Çok korkmuştum.Taciz,tecavüz.. Çok sevdiğim kuzenim kurban gitmişti buna.Belki bu yüzdendi bu kadar endişem.
Damlayla hiç konuşmadık,ne kadar yüz yüze gelsekte iki kelime laf etmedik birbirimize sadece bakıştık.Elimdeki yaraya bakıyordu uzaktan.Bense onun yüz ifadesine sadece bu.Sormak istedim Nasılsın diye ama soramadım.Neden bilmiyorum.Sanki onun da bana sormak istediği bir şey var gibiydi ama ikimizden de bir adım gelmedi.
Dominiğe indiğimiz ilk gece bizleri bir otelde kaldırırlar sabah olduğunda da eşyalarımızı bizden alırlar ve survivor kıyafetleri seçtirtirler sonra bizi o sabah adaya bırakırlar.Bizi de uçaktan indiğimizde bir otele getirdiler.Herkes indi bizi uçaktan otele getiren arabadan.Odalara yerleşmeye başladılar.Damlayı bulmam lazımdı,nasıl olduğunu sormam gerekiyodu.Uyuyamazdım yoksa,gece başına bişey gelirse diye de endişeliydim ama bu endişemin saçma olduğununda farkındaydım.Adamlar gitmişti sonuçta.Damlayı resepsiyonda odasının kartını alırken gördüm.Ben çoktan almıştım.Şuan tek yapmam gereken şey onu takip etmekti.Kötü bir amacım yoktu sadece odasını öğrenmek istiyodum.Ve onun nasıl olduğunu sormak..Odasına girmişti beni fark etmeden.Bende bir 5 dakika kadar bekleyip kapısını çaldım..

Oylarsanız yeni bölüm gelicek.