Tutsak

Hayallerinin Peşinden Git!

"Evet baba ben burada değil Amerika da çalışmak istiyorum."

23 yaşındayım. İspanya da doğdum. İngiltere'nin en önde gelen üniversitesinden dereceli mezun oldum. Annem trafik kazasında ölmüştü , babam ile ben şans eseri kurtulmuştuk fakat annemi kaybetmiştik. Annemi kaybedeli yaklaşık 15 sene oldu. Babam  annemin ölümünden sonra çok daha fazla üzerime titriyor , bazen adım ile değil annemin adı ile seslenirdi. Babam emekli bir polis yaşına göre hala zeki hala akıllı ve esprili.

Tek zıt düştüğümüz nokta benim Madrid de değil Amerika da çalışma isteğime karşı çıkması. İngiltere'de okumak Amerika da yaşamak ve çalışmak istiyordum. İlk hayalimi gerçekleştirdim iyi bir lider puanla "Anglia Ruskin Universitesi." girdim ve işletme yönetimi okudum. Hep büyük bir şirkette kendimi hayal ettim toplantılar da olsun hep kendimi yüksek mevkiler de gördüm. Tek başıma bir yaşam kurmak hayal kırıklıklarını geri de bırakmak istiyorum ama Madrid de bu hayallerimi gerçekleştirmek istemiyorum.

Derin bir nefes alıp tekrar babamın yanına  gittim. Ona içtenlikle sarılarak konuşmaya başladım.

"Baba beni anlamıyorsun ben burada yaşamak istemiyorum. Ben burayı istemiyorum."

Babam ise bir anda yükselerek. "Seni en iyi yerler de okuttum ve sen kalkmış Amerika'ya gitmek istiyorum diye tutturmuşsun. İstemiyorum Calvina senin buradan gitmeni istemiyorum. Beni tek bırakıp gitmek mi istiyorsun ? Annen öldü senden başka da kimsem yok."

Kendimi teslim edemezdim ağlamamak için zor tutum ve gözlerimi bir an yumarak.
"Baba ben 23 yaşındayım. Kendi kararlarımı kendim verebilirim annem ayakta olsaydı inan bu kararımı desteklerdi. Niye benim adıma konuşuyorsun ? Ben burayı istemiyorum. Sana gel benimle diyorum ama sen inatla burayı istiyorsun. Ben istemiyorum baba anladın mı istemiyor."

Cümlemi bir anda keserek konuşmaya başladı.

"Tanrı aşkına Calvina niye bu kadar çok istiyorsun orayı ne var orada ? Benden daha mı önemli Amerika benim isteğimden daha mı ön görüyorsun orayı ?"

"Duygularıma yenik düşersem hayallerime de veda etmek zorunda kalacağım."
İçimden böyle sözler geçiriyorum. Sakin ol sakin ol diye kendimi yeniliyorum.

"Baba bir kaç ay oraya gideyim eğer yaşantı kuramazsam isteklerim gerçekleşmezse sana söz veriyorum geri döneceğim ve bir daha Amerika kelimesini ağzımdan duymayacaksın. Bana biraz müddet ver." 

Babam sanki daha çok yumuşamış gibi göründü elini çenesine getirip tekrar ciddi bir şekilde gözlerimin içine bakarak.

"İstemiyorum Calvina konu kapanmıştır."

Dedi ve bir anda evden çıktı. Anlamıyordum niye bu kadar hala karşı geldiğine isteğimin. Dalgın dalgın düşünürken bir anda telefonumun sesi ile irkildim arayan yakın arkadaşım "Digna" idi.

"Efendim Digna" dedim soğuk bir sesle.

"Neden telefonuna mesajlarına bakmıyorsun ?" Diye söylendi.

"Babam ile tartışıyordum aramanı duydum da telefonu açtım kafam hiç yerinde değil. Beni en iyi tanıyan babam beni anlamıyor. Çocuk olmadığımı biliyor ve hala Madrid de yanımda dur burada çalış diyip baskı kuruyor. İstemiyorum Digna. Yaşım büyüdükçe babam daha da üzerime titriyor anlıyorum onu ama benim isteklerim istediklerim ne olacak ben hayalleri peşinde koşan gerçekleştirmek için ne pahasına olursa olsun yılmayan korkmayan pes etmeyen insanım. Eğer duygularıma yenik düşersem hayallerime de kavuşamam." Diyerek gözyaşlarımı rahat bıraktım.